Zo een ongelooflijke duts dat ik ben.

Eigenlijk moet alles op zijn plaats liggen, en dan vind ik alles terug.

Vier computers waar ik actief op werk, allevier hebben ze een verschillende plaats waar ik mijn standaardwerkdocumenten bewaar (/home/mvuijlst/werk, c:\div\werk, c:\users\Michel\Documents\werk, c:\documents and settings\Michel\werk), ik vind mijn weg op allevier zonder enig probleem terug.

Een stapel vol externe harddisken, allemaal min of meer georganiseerd: eens ik de juiste harddisk vastheb, weet ik alles wat ik nodig heb meteen staan.

Vroeger, toen ik nog een bibliotheek had en geen huis vol grote en kleine hopen boeken al dan niet in dozen, kon ik praktisch met mijn ogen dicht de juiste passage in het juiste boek vinden.

Vroeger, toen er nog geen vijf andere waarvan vier minder dan tien jaar oude mensen in mijn rommel rommelden, vond ik alles min of meer terug.

Tegenwoordig niet meer.

Als ik iets twee dagen na elkaar niet vind, ben ik het verloren. Als ik iets twee dagen na elkaar niet vind, ben ik verloren. En gezien de staat van ons huis (buiten de keuken), is het ding for all intents and purposes ook écht verloren, tot de volgende keer dat het hele huis met een fijne kam ondersteboven gehaald wordt.

Case in point: een tijd geleden zijn de twee PSP’s die ik dacht verloren te zijn, alsnog boven water gekomen. Eéntje lag bij mijn ouders, een andere in een kist waar hij geen zaken had te liggen.

Case in point: ik heb zo’n draadloze muis. Of nee, ik heb drie zo’n draadloze muizen: één van Microsoft die ik niet gebruik die bij mijn draadloos keyboards van Microsoft voor het Media Center zat, één Logitech MX Revolution (beste muis die ik ook gehad heb) voor mijn hoofdcomputer thuis, en één Logitech VX Revolution voor op de laptop (tweedebeste muis die ik ooit gehad heb).

Die muizen komen met een bloetoef dink voor in de computer, en ge ziet dat van hier dat ik bang ben die te verliezen. Vroeger ging de MX over en weer naar het werk, tegenwoordig blijft ze permanent aan de computer thuis, en gaat de VX over en weer: ze heeft zo’n newfangled minuskuul klein ontvangertje, dat in de computer kan blijven zitten.

Ah… maar we zijn maandag, het was van vrijdagavond geleden dat ik met die VX gewerkt had, en ik was de muis zelf kwijtgeraakt. Net zoals ik een draagbare harddisk van 500 GB kwijt geraakt was. Ook laatst gebruikt vrijdag.

Lang verhaal kort: ik heb niet gepanikeerd, nee meneer, nee mevrouw, ik heb écht niet gepanikeerd, ik heb er mij zot naar gezocht, en ik heb uiteindelijk zowal muis (in doos van ringflits) als harddisk (naar computer op grond) teruggevonden.

Vrijdag-zaterdag-zondag is nog net te overbruggen, maar als ik die twee dingen vandaag niet gevonden had, dan ben ik zeker ik dat ik ze maandenlang had kunnen kwijt geweest zijn.

..en ook daarom is het eigenlijk dat het hier in huis allemaal dringend in orde zou moeten raken. Nog een paar jaar dit, en ik heb al mijn boeken en DVD’s dubbel gekocht, tien muizen, vier scanners, twintig harddisken, en drie speakersystemen op overschot.



Reacties

2 reacties op “Gewoontemens”

  1. Een beetje meer ‘zen’, Michel. Hoe meer een mens bezittingen heeft, hoe meer zorgen hij aan zijn kop heeft.

  2. […] ik al ooit eens gezegd dat ik een ongelukkige mens ben als de zaken niet op hun normale plaats […]