Hierzie, voor de neuten die zeggen dat Crowded House op zijn succes teert:
Er trouwens al ooit bij stil gestaan dat het niet-actief zijn de afgelopen tien jaar misschien wel iéts zou kunnen te maken hebben met dat “behalve de helft van de nieuwste plaat, alleen maar oud materiaal spelen”?
Akkoord, ik had het ook wel gezien, de tweede keer dat Finn de hele zaal liet meezingen en -klappen, maar: hij speelde wél eerst mooi het hele liedje uit, en dàn pas deed hij een beroep op het publiek.
Zo kregen we het beste van de twee werelden: een band die zijn eigen gerief speelt, én de mogelijkheid om allemaal samen te doen alsof we Crowded House waren.
Oh, en volgende keer smokkel ik een echte camera binnen in plaats van mijn GSM, én zet ik me ergens in de buurt van het podium. Ik vermoed dat dat wel niet mag, maar alla.
Wat mij betreft, was het de setlist van mijn dromen. When You Come, Fingers of Love, Hole in the River, Italian Plastic, Into Temptation (bedankt Michel, voor ‘t filmpje), de mooiste nummers van de nieuwe plaat (ik miste wel People are like Suns)… een concert van goed twee uur en een half, en dan nog zagen dat de grootste hits daar ook nog tussenzitten? Nee toch. En die singalongs zijn bij Crowded House gewoon dikke pret.
Ik vind het gewoon al fantastisch dat een groep na 11 jaar kan terugkomen en dat ze hun fans behouden hebben én dat hun muziek nog leeft. En ik hoorde evengoed de mensen meezingen met de nieuwe nummers als met de oude.
Groot gelijk gasten!
Trouwens Michel ik vind die kwalteit van uw filmkes wel goed eigenlijk, Nokia N95 zeker eh? Ben ook aan het twijfelen… en misschien zakt de prijs met de komst van die 8GB 😉
Zekerst dat! Daarbij, vroeger was het ook zo! Sommige songs zijn gewoon échte machtige meezingers. Toen ik op kot zat konden wij ons daar echt mee bezig houden: een halve avond Crowded House meezingen. Daarbij is CH altijd unfinished business geweest. Ze zijn niet gestopt omdat de creativiteit op was he. Zucht. Dat was met hart en ziel geschreven.