De vorige mix-cd was een beetje beu gehoord, op de radio in de auto. Onafgebroken uren aan een stuk Studio 100: da’s niet zo goed voor u.

En dus: in de rapte voor de reis over en weer naar de Ardennen een mixteepken gemaakt voor de kinderen. Allemaal Nederlandstalige liedjes, haja, we gaan daar in het buitenland (mocht ik een euro krijgen voor elke keer dat ik dàt lolleken al gehoord heb de afgelopen weken, ik zou al meer dan één euro rijker zijn) al genoeg Frans horen.

Een beetje Urbanuscovers, een beetje Herman Van Veen, een beetje Ouwe Zooi, een nummerken van Doe Maar en wat van Clouseau dat het toch niet allemaal voor de kinderen alleen is, een dik anderhalf uur alles samen.

De succesnummers? Kwek, kwek, kwek, ik ben wel goed maar ik ben niet gek, een stukje live uit Alfred Jodocus Kwak. Een paar Ouwe Zooi-nummers ook: Ach meneer een mooie vogel wil ik zijn en De Kauwgomballenboom. Veel gegiechel op ‘t School dat is een apenkot, ook, en met het witte rokje van Jan De Wilde’s Joke. En met het “vrijen tot de noen” van Anne. (die trouwens in de loop van gisteren plots “Joke, Joke, die momenten zouden eeuwig moeten blijven duren” geworden waren.)

Maar zonder de minste schaduw van een twijfel op nummer één: MEGA MINDY!!! door Jan meegekrijst zoals alleen een kind van nog geen vier kan krijsen, to-taal toonloos, met het volume op zo luid mogelijk, drie maten achter op de tekst.

Résultat des courses: die Studio 100–muziek is làng zo slecht nog niet, want alvast ik raak ze minder rap beu. Misschien volgende keer gewoon een tape maken met allemaal muziek die ik graag hoor. Afgewisseld door telkens Mega Mindy.

Oh, en talen? We hebben daar in de Ardennen geen moment iemand iets anders dan Nederlands horen spreken. Niet één gast in heel dat hotel — en er zaten er vijftig, zei de (Nederlandse) eigenaar — was Franstalig.

Zwak.

Ga dan al eens naar het buitenland.