Oh, ik ga het serieus missen, als het project bij De Post gedaan zal zijn.
En ik heb het echt niet over het uitzicht—al mocht dat er vanavond weer zijn:
Het zijn echt wel zeer fijne collega’s… nog van genieten nu het nog kan, zeker?
Alhoewel, wat zeg ik? Een jaar geleden had ik een opdracht bij een bank: het kwam erop neer het denkproces van een zeer druk bezette en zeer diep nadenkende mens te documenteren en neer te schrijven, ten behoeve van het goed van het algemeen.
Dat waren maar een paar vergaderingen, maar ik vond dat dus bijzonder aangenaam om doen: van nul kennis aan mijn kant in een stap of twee, drie naar het ontwaren van patronen en het zo duidelijk mogelijk verwoorden ervan. En ik vond het ook spijtig dat het na veel te weinig tijd gedaan was.
Ha! Guess what! Misschien al vanaf volgende week, mag ik verder documenteren!
Dus misschien trek ik me daar maar best aan op: het zal geen vaarwel zijn, no way.
Reacties
5 reacties op “Werkmijmeringen”
Dat project dat een heleboel kleine postkantoren gaat sluiten?
Nee hoor.
Het is een project dat er probeert voor te zorgen dat de mensen achter het loket (zowel in de postkantoren als in de postpunten, trouwens) alle informatie die ze nodig hebben om hun werk te doen, meteen bij de hand hebben.
Loketbedienden tot voor een paar jaar, dat was brieven en pakjes, van tijd tot tijd eens een postbus, dergelijke dingen. Tegenwoordig moeten ze specialisten zijn in postale zaken, maar ook in bankrekeningen, en verzekeringen, en beleggingen, moeten ze hun verkoopscijfers halen, hebben ze te kampen met Electrabelklanten, met geldstransfers via Western Union, etc. etc.
Op dit moment kunnen ze uitleg vinden in dienstorders, op het intranet, op het internet, in boekwerken, bij collega’s, op de helpdesn, etc. etc.
Wat wij doen, is een nieuwe bron maken, die de bestaande bronnen niet vervangt, maar het belangrijkste eruit bij elkaar brengt: in één oogopslag algemeenheden, tarieven, commerciële informatie, links naar intranet en intranet en dienstorders, en klare en duidelijke procedures (“hoe doe ik…?”) die we dan regel voor regel nakijken op honderd procent correctheid.
Mooi werk, en boeiender dan het op het eerste gezicht klinkt.
dan is het goed
😀
Guess what! Dat zeer druk bezette en zeer diep nadenkende mens vertelde me daarstraks dat hij eerst nog een weekje in verlof zal zijn, en dat hij blij was van te horen dat jij in de week daarna al kan starten;-)