Ah, kijk, de jaren 80 zijn weer helemaal terug: Plattdütsch mag op gemeenteraad Voeren.

Ah, Voeren, waar de Vlamingen en de Walen ruzie maken om te weten of de gemeenteraad Frans dan wel Nederlands zal spreken, en waar jaar na jaar regeringen over die taalkwesties vielen.

En waar uiteindelijk iedereen tóch een soort Duits sprak. Un sabir allemand.

Ik kwam daarachter in Van Istendael’s Het Belgisch labyrint of De schoonheid der wanstaltigheid, en het is één van die wetenschapjes die mijn leven een beetje aangenamer gemaakt hebben.

Welkom in Absurdistan, Europa.