Jan is vandaag vier jaar oud geworden. Vier. Jaar. Djutoch.

Hij groeit bijna onmerkbaar, onder de radar, noch langzaam noch snel, met Zelie en Louis ouder en Anna jonger, maar kijk even weg en hij is plots geen kleuter meer. Vier jaar, jongens toch.

Ik mocht cadeaus kopen. Meestal als ik cadeaus mag kopen voor de jongens, dan lukt dat wel (I wonder why?), en kijk: vandaag ook. Jan was bijzonder zeer content met wat hij gekregen heeft:

• drie DVD’s: Arthur et les Minimoys (geen idee wat of hoe, maar Luc Besson, ik waag het erop), The Sword in the Stone (zo ongeveer de enige Disney die ze nog niet hebben, denk ik) en Ratatouille, die ze nog niet gezien hadden.
• twee zakken heel erg mooie knikkers
• een grappige slak en een krokodil, allebei klein genoeg om in een hand te verbergen,e n als je op hun buik duwt steken ze een heel lange tong uit
• een boomkikker in uitrekbare plakkerigachtige rubberachtige dink
• een ridder en een paard, zo gelijk die van Schleich maar precies toch niet van Schleich wegens nóg duurder begod, zag ik bij de afrekening, maar vooral: een ridder met een drakenkop!
• een stift die in onzichtbare inkt schrijft, en een speciaal lichtje erop dat (1) de inkt zichtbaar maakt, (2) een zaklampje is en (3) dat bijzonder effectief is om fluorescerende dingen, zoals de sterren en planeten die op de muur in zijn kamer geplakt zijn, op te doen lichten

Kinderhanden: ik vul niet liever.