Ik dacht even, bij het lezen van een paar dames (en heren, maar vooral, eigenlijk, dames) die het hele wijvenblogdink écht niet gesnapt hadden, of bij het begod lezen dat de term of endearment “mijn madam”, die ik al sinds mijn, oh, hele leven als koppel met Sandra (mijn madam dus, die mij “den anderen” noemt, net zoals ik mijn broer ook wel eens “den anderen” noem en hij mij) gebruik, plotseling zou blijken te getuigen van een gebrek aan respect (een gebrék aan respèct, begod!), dat ik moest reageren.
Um. Wacht, in volgorde.
- Er zijn een aantal heren maar vooral dames die het écht niet gesnapt hebben, het concept wijvenweek. Wijven-iets is blijkbaar denigrerend. Ik spreek al heel mijn leven van “wijvenfilms” zonder denigrerende bijbedoelingen, maar bon, ze zeggen dat het schandálig is, dat vrouwen zó zichzelf in een hoekje drummen, en hebben we dáár vijfendertig jaar brassières voor verbrand?
- Lighten up, ladies. Niet alles moet doorberedeneerd worden, en een beetje zelfrelativatie op tijd en stond kan écht geen kwaad.
- Met andere woorden: het is VOOR TE LACHEN! Neemt uzelf keer niet zo serieus!
- En ik dacht dat ik helemaal van mijn stoel viel toen ik las dat “mijn madam” blijkbaar een term is die van gebrek aan respect getuigt.
- Dat was geleden van die keer dat iemand opmerkte dat “een kutopmerking” dus wel een compleet denigrerende term was voor vrouwen. (Voelde ik me even lullig.)
- Ik noem Sandra al heel ons niet-getrouwd leven samen “mijn madam”, net zoals zij mij “den anderen” pleegt te noemen (en mijn broer en ik elkaar trouwens ook, maar dat geheel terzijde).
- Dat is van ver noch van dicht kwaad bedoeld, en wordt noch van ver noch van dicht zo geïnterpreteerd.
- Dus hou even uw lange tenen bij u, OK?
Oei, catch-22! See what I did there? Zeggen dat de mensen lange tenen hebben is zélf op uw teen getrapt zijn! En, nu ik erover nadenk, zeggen dat de mensen zichzelf te serieus nemen, is uzelf meer waard voelen dan de anderen en dus uzelf veel te serieus nemen! Snel, vergeet dat ik dit ooit geschreven heb!
Kijk, zo rap gaat dat, ruzie maken op het internet. Ditzelfde nu nog peperen met links naar links en rechts, en nog een paar stekken onder water geven, en het spel zit op de wagen.
Wel: ik kan er misschien wel half mee lachen hier, maar ik zit er toch mee. Wat moet een mens in ‘s hemelsnaam doen in dergelijke “damned if you do, damned if you don’t”-scenario’s? Renoveer een achtergestelde buurt, en de inwoners trekken er weg omdat de huur onbetaalbaar wordt. Doe goed voor de zigeuners en binnen de week staan er handleidingen in het Roemeens van “kom naar hier ze doen hier àlles voor ons en ze durven ons niet buiten te kegelen” op het internet. Of abstracter: the tragedy of the commons, en hoe een paar kiekens het kunnen verbrodden voor iedereen. Hoe valsspelers een spel naar de kloten kunnen helpen, *kuch*cordon sanitaire*kuch*, door de regels willens en wetens te misbruiken.
Soms valt het nog wel mee, dan kan een kromme redenering ontkracht worden met een verwijzing naar één van de vele regels in het Grote Trukenboek Der Sofisten En Andere Valsspeelders, maar meer en meer kom ik van die onvatbare, onoplosbare, niet te grijpen paradoxale penrosefiguren van problemen tegen.
Vorige week ook nog bijvoorbeeld, op een heel ander maar toch ook niet erg verschillend vlak: ik ben in vertrouwen genomen door iemand, en ik weet dat ik zou kunnen helpen als ik dat vertrouwen breek. En gij nu.
Ach meneer, het is allemaal niet zo gemakkelijk, meneer. Ik denk dat ik maar eens het electrische bed laat zakken en ga slapen. Morgen heb ik een workshop neer te schrijven.
Reacties
30 reacties op “Mijn mening”
Gelukkig kun je wel problemen oplossen zonder andere tegen te komen, ook al is de ideale oplossing zonder nadelen nooit voorhanden in het dagelijkse leven. En die tragedy van de commons is ook zwaar overdreven trouwens: de commons hebben het eeuwen uitgehouden zonder verval totdat het doelbewust werd opverdeeld door de grootgrondbezitters.
Als voor die mensen die zeggen dat wijvenfilms of mijn madam beledigend is, ze hebben gelijk in het abstracte, maar missen de context waarin je deze woorden gebruikt..
Schaalverwarring, mijnheer.
Ik dacht juist dat, door “wijvenweek” als naam te gebruiken, duidelijk ging zijn dat de madams die alles organiseren wel één en ander kunnen relativeren. Niet iedereen heeft dat dus zo begrepen. Maar dat was wel voorzien 🙂
Als “mijn madam” van gebrek aan respect getuigt dan weet ik niet wat ik moet denken van de term die hier bij ons in de streek gangbaar is: “die van ons”. Het wijst op bezit, en dan nog wel van meerdere personen!
Zo zonder context, is het niet zo makkelijk om mij hier een beeld van te vormen (enkele voorbeeldlinks?). En ik kan mij maar moeilijk voorstellen dat ge u zo opwindt louter omdat er iemand aanstoot heeft genomen aan het epitheton “mijn madam”?!
De hele wijvenweek bulkt van de zelfrelativering.
Schitterend! Aalst carnaval heeft zelfs een liedje over “Mijn Madam”!
ik ben het wel eens met je lol, als je sommige stukje leest heb ik de idnruk dat sommigen zich echt laten gaan voor de fun aan typische tienermeisjeschicksonderwerpen = de flair in eht kwadraat
hier en daar lijtk het zo seriues dat het niet te relativeren valt, mar dat steken ze dan weer op het feit dat mannen nooit vrouwen (zullen) begrijpen. Gelukkig kom ik tussen mijn overspoelde feed (ieder wijf dat blogt komt opeens inde kijker) leuke stukjes tegen, die dan nog van de usual suspects komen 😉 die paar bloggende superwijven
al zijn er een dele van die zogenaamde superwijven die zich verrassend clichématig opstellen, relativering in ogenschouw genomen
bon, mss heb ik er echt ook niets van gesnapt
ik vind het kortweg soms wel leuk om lezen
vandaag krijgen wij manne het ferm op ons dak
@Bruno: links doorgemaild zie.
Maar dat epitheton: het is niet enkel dat, het is het concept van zich storen aan, maar dat als men dan zegt dat men zich stoort aan het zich storen, dat dat dan meteen nog veel erger is dan het oorspronkelijke storen, blijkbaar.
En dat zo’n dingen in persoon ongetwijfeld op dertig seconden zouden uitgepraat zijn, ook.
Waar is de tijd toen een echtgenote gewoon ‘een wijf’ was, naar analogie met ‘wife’ in het Engels? Vijftig jaar geleden was dat allemaal geen probleem, toen was een vrouw gewoon een wijf, respectloos of niet..
Madam komt van ‘ma dame’, wat gewoon proper Frans is voor mevrouw, wat dan weer van ‘mijn vrouw’ komt. Dus eigenlijk zit er wel ergens een fout want je zegt ‘mijn madam’, wat dus ‘mijn mijn vrouw’ betekent.
Mensen kunnen nergens meer tegen, hedentendage.
Ik vind “mijn madam” altijd zoiets opschepperigs hebben als men dat zegt 😛 (maarja dat zal wel veranderen als ik zelf nog eens een vriendin heb zeker, alhoewel ik dat dan nooit zo zou zeggen) 😛
wacht…. het blijft komen. Kijk ge kunt over uwen auto spreken of over uw huis, maar ge kunt dan ook zo zeggen van, “mijne porche”, of “mijn villa”, wel, “mijn madam” vind ik dus ook zoiets hebben van “het er op leggen” 😛 (sorry hoor :). ‘T is ook niet al te ernstig te nemen 🙂
Mijn vrouw? Oh noes!! Zo bezitterig!
De vrouw waarmee ik mijn leven deel? Eikes! Dat woord alleen al, “vrouw”, alsof het geen mens is!!
Het mens dat in het huis woont waar ik ook woon?
De moeder van de kinderen waar ik ook de vader van ben?
Gewoon “Sandra” dan? Oh, beschaamd in uw relatie of zo?
lol, aiai, dat wordt hier nog ne chineese puzzel, euh:
gewoon “mijn vriendin”, en “mijn vrouw” (als’t gene man is is’t een vrouw he) .. 😛
MIJN vriendin? MIJN vrouw? zo koel, zo klinisch, bah!
(en zo blijven we inderdaad bezig :))
Oh, en serieuzer, eigenlijk, en de echte reden waarom ik “mijn madam” zeg.
“Mijn vriendin” is mij na zestien jaar, een huis, vier kinderen, allemaal leningen en een auto veel te vrijblijvend.
En “mijn vrouw” is gewoon niet waar, want we zijn niet getrouwd.
Moet ik dan in platitudes vervallen van “mijn teergeliefde” (bweuèèrk!) of “mijn schatje” (urrrggh) of zo?
My two cents: ik vind ‘mijn madam’ veel leuker dan ‘mijn vrouw/vriendin’. Die ‘mijn vrouw’ impliceert dat wij getrouwd zijn, wat niet het geval is. Die ‘mijn vriendin’ vind ik sullig. Ik ben met trots ‘zijn madam’ (en ‘den anderen’, dat doe ik enkel op tinternet. irl is het ‘mijn ventje/mijnen vent’)
Ik gebruik altijd “mijn madam”, veel gezelliger dan “mijn lief”. “Mijn vrouw” vind ik nogal stijf.
wij gebruikten vroeger “mijn mastelle”. Werd gelanceerd door een tegenwoordig zeer gerespecteerd journalist bij de VRT, die absoluut niet vrouwonvriendelijk is.
Even ter informatie: “Madam” komt inderdaad van het Franse “Ma Dame”; “Dame” was in de Middeleeuwen de benaming van de vrouw van een edelman (de vrouw van een burger was gewoon “demoiselle” tot in de XVIIe eeuw). “Dame” komt uiteraard van het Latijns “Domina” dat sinds de Merovingers de betekenis had van “Heerseres, bezitster van een leengoed”.
Het bed is elektrisch, maar verder heb je helemaal gelijk.
Dat jouw madam jou “den anderen” noemt, vind ik nog het schoonst van allemaal. Ik denk dat jullie goed bij elkaar passen. Madamt maar lekker door hoor. Ik als wijf heb daar geen bezwaar tegen.
Nummers, zal ik het zeggen. Elke vrouw een nummer en het is opgelost.
Dit WE toevallig een kaartje tegengekomen dat ik ooit aan mijnn ouders zond. Een cartoon van een forse dame in een boekenwinkel die een man toebijt : this is a feminist bookstore, we don’t have a humor department.
vrouwen hebben gewoon geen humor
lol 😉
Jezus, dat iedereen gewoon zegt wat de wederhelft graag hoort. Wat is me dat nu?
Als de ene content is met “mijn madam” en de andere met “mijn wuf” en nog een andere met “mijn neukdoosje”, dan is dat toch hun zaak? Who cares?
“Mijn neukdoosje’. How quaint.
@inferis: ik vind dat niet uit uit. Iemand noemt zijn vrouw alsdusdanig…
[…] was ik niet mij. En ik hou wel van mij te zijn. En sinds er iemand (the one we refer to as “mijn madam” dus) van mij houdt , des te […]
minister anciaux scheert de joodse gemeenschap over dezelfde kam ,alsof het een bende kindermoordenaars zijn !! is dit geen racisme?? had dit het vlaams belang moeten uitspreken dan zaten ze allemaal in het gevang!!!!!!!!!!! raar he dat de ene VEEL meer mag dan de andere
En uw bron is…?