Het is alreeds de vierde en laatste voorronde! De dag van de Paranoiacs! Die zodanig overgehyped zijn dat ze het onmogelijk kunnen waarmaken.

Oh, en vandaag worden de wildcards ook uitgedeeld: al wie tussen de derde en de vierde plaats haalde, maakt nog een kans om naar de finale te gaan. Ah kijk, en Katrien legt uit waarom ze zo positief is: omdat ze de mensen wil aanmoedigen. Tss.

Spaanse en Italiaanse roots: Francesco Palmeri. Tiens, en is slobodan het ginterachters voor vrijgezel? Weird, maat. Oh kijk, Miss Belgen staat daar! Ze doen gewoon van underdog, de leperds. Een beetje sympathiek staan doen. Ingestudeerd, maar schattig, Alizée. En zeer bedankt voor de langskoming: de verbosmansjossing zet zich verder bij Bart.

Kijk nu, dansende zwarte madams, twee dikke en één niet. Zouden ze nog zingen ook? Hé ja. ‘t Is een leuk liedje, denk ik. Een beetje licht, maar toch leutig. En oh, een mooi eindetje in het Fransoos. Ik peins van wel, zo op het eerste gehoor. 

HA! Tijd voor Rafke en de Paranoiacs. Vierentwintig jaar aan de weg aan het timmeren, klaar om de wereld te veroveren: ik word al helemaal vrolijk van het voorfilmpje.

Oh. Hm.

Ik denk dat ze niet zo enorm veel stemmen van het publiek gaan krijgen, denk ik. ‘t Is wat run of the mill Ramonesachtige dink, nee?

Katrien heeft wel een punt, dat het nog niet gedaan was op Eurosong.

Elisa. Haar broek hangt te laag, in het voorfilmpje. En ze is begod nog maar zestien! En zo een akelig stroef interview: als ze nog niet nerveus was, zal ze dat nu wel zijn.

O jee. Een leuk muziekje, dat wel, maar het zingen wil precies niet lukken vandaag. Jammer: met een Natalia pakweg zou dit wel iets gegeven hebben. Wel goed gedaan hoor. En de meisjes van Topmodel doen ontroerend goed mee: ik denk dat ze daar wel veel bijgeleerd hebben in dat programma.

Hoh, ‘t is al bijna gedaan: het gezusterte Cappaert, voor de okkasie hernoemd tot A Butterfly Mind. Leve West-Vlaanderen! En leve de close harmony, of hoe dat ook heet, als ze samen zingen!

Ze noemen hun liedje “een poging om op de pauzeknop te duwen van het cirkus des levens…” oeit, oeit. Ik hoop dat ze dat niet al te serieus menen. Ik vrees er wel een beetje voor. A Lonely Heart on Wheels, begod.

…een ogenblikje, ‘t is juist telefoon: Simon en Garfunkel bellen om te vragen of ze hun liedje terug mogen krijgen.

En is dat nu mijn gedacht, of zingen de zusjes echt een beetje vals soms? Nah, niet doen. Blijf thuis: zo’n liedje moet al echt van een boomlange Ierse deerne zijn voor het daar potten breekt. Tenzij ze het echt wel zeer goed zouden zingen, daar, natuurlijk.

Juich! Sandrine! Zo een ongelooflijk sympathieke, en dat die veel meer verdient dan ze gekregen heeft, de afgelopen tijd in de muziek. En gedomme zo een schoon meisken. Oei, bad hair day! Eens zien of het echt goede soul zal zijn. Ik denk zo op voorhand dat ze niet kàn winnen, maar oh, het zou wel mooi zijn.

Euh? hoe zijn die achtergronddansers gekleed? En wat doén die allemaal?

…ach, jammer maar helaas: het is niet bij gebrek aan talent of persoonlijkheid of wat dan ook, maar het is echt wel een zwak liedje. En het eindigt dan nog eens slecht ook. Jammer, jammer.