Moet dit nu echt? Ja, dit moet nu echt.

Voorprogramma: de lesbo van vorig jaar. Kledingwissel, kledingwissel, zaag, zaag. Gedaan. Hop!

Welcome to big Eurovsion pardy! Dit is Servië, waar lidwoorden gerantsoeneerd zijn, en presentatiejuffrouw Jovana Jankovic haar kleedje valt bijna af.

Roemenië: Nico en Vlad. Zelie, wat vind je ervan? “Slecht.” Waarom? “Omdat die mevrouw slecht zingt.” En die meneer? “Ook, maar een beetje minder.” Ik leg me daar bij neer. En het kleed van Nico was ook lelijk. En iemand die Vlad heet, die moet minstens een cape aanhebben, vind ik. Ik had het al gehoord, deze week, maar ik herinnerde me niets. Dat is geen goed teken, denk ik, in Eurovisiemiddens.

Verenigd Koninkrijk. Een nogal vrouwelijke meneer, precies. Is dat oogschaduw? En zijn ogen staan te dicht bij elkaar. Ik heb geen opinie over het liedje. Noch warm, noch koud. En die meneer kriept mij uit.

Albanië. Een mevrouw die in de wind staat, en haar bloesje is te kort. De gitarist had zelfs geen geld meer om mouwen te kopen. Arm land hé, Albanië. De mevrouw heeft er gelijk zelf een paar knoppen en een Elviskostuumachtige versiering op genaaid. Huisvlijt. Zoals het liedje.

Wat is me dat nu, ik heb geen opinies. Eenheidsworst, tot nog toe.

Duitsland. Oh, mooie kleuren voor de kleedjes. Tiens, vier meisje, en ze doen gelijk een choreografies van Abba. Maar dan wel belegen. Er zit daar zeker één meisje tussen dat vals zingt. Jammer. Enfin, ik zeg “jammer”, dat is overdreven. Le mystère des voix bulgares klinkt ook zo, misschien winnen ze daar wel punten mee. Gaan ze nu allemaal die windmachine gebruiken, trouwens?

Armenië. Ik vind het geen echt lelijk kleedje, zo met een degradé erin en franjes. Die bewegen zo esthetisch mee met haar borsten, namelijk. Oh, en de achtergronddansers deden een mime van de vlag op Iwo Jima. It’s a dirty job, but somebody’s got to do it.

Herzegobosnië. Na een tweede beluistering vind ik het wel een leutig liedje. Maar mimespelers en al wat daar op lijkt: nee bedankt. Ik bedoel: Ingeborg is nog maar net uit het collectieve bewustzijn verdwenen, en daar komen zij nu weer aan. Met de ogen toe is het te genieten, met andere woorden.

Welcome to the Belgrade! roept een net okselgeschoren geblondeerde del—zij heeft blijkbaar een losliggende tube lidwoorden gevonden. Let’s ket crasiee!! Ze zegt iets over hoe Belgrado de hoofdstad van de wereld is, en ze is blijkbaar helemaal opgetogen over haar oksels, want ze blijft ze maar tonen.

Afijn.

Israël. Het begint nog altijd gelijk Lion King. Hebreeuws, dat is toch een rare taal. ‘t Is gelijk die meneer heel het liedje lang een schaamhaar in zijn keel heeft vastzitten. Chhhh. Lchhhh. Kchhhchhh. Rrrrr.

Voor de rest wel mooi, en mooi getrimd okselhaar. Saai, natuurlijk. Maar wel mooi gezongen. Niet dat dat het een goed liedje maakt, natuurlijk.

Finland. Zucht. Een zekere aanduideling van zelfrelativatie is leuk in deze. En ook iets minder het haar föhnen, dat is niet goed voor de street cred. Of het moet zijn dat we weer in 1985 zouden zijn. Quod non. Next.

Hoe live zou dit zijn, trouwens? Wat als één van die gasten zijn haar in brand vliegt van al die pyrotechniek? Een mens leeft in hoop.

Kroatië. Een man van 75 jaar oud en een resem straatmuzikanten. Hey, zo’n wijs muziekje. Oh, ging daar iets verkeerd met de oude meneer zijn micro? Of is hij gewoon op de dool geslagen? Spannend!

Oei, de oude meneer maakt zich boos! Ik snap het niet zo goed, maar die mooie dansende mevrouw maakt veel goed. De oude meneer is een beetje heel erg belachelijk. Als hij er niet zou tussen staan, zou ik het zeer goed vinden. Zoals de dingen nu staan, vind ik het genant maar toch nog altijd het beste tot nog toe.

Polen. Oei, zo’n dik gat dat die plastieken mevrouw heeft. En ze heeft een plakband om haar decolleté vast te houden — dat kan toch nauwelijks de bedoeling zijn. Getver, zo’n slecht nummer. En ik word ongemakkelijk van die mevrouw. Ik denk dat ze in de vijftig is, en dat er heel veel geld tegenaan gesmeten is. Dat, of ze is 25 en heeft er tien jaar pornocarrière opzitten.

IJsland. “Ik ben een jongen die voor de venten is. Stem op mij.” Uh huh. “En ik ben een juffrouw die er geen probleem mee heeft dat mijn bovenarmen wat klodderig flapperen terwijl ik met wijdopen benen voor een miljard mensen sta te kwelen. Stem op ons.”

Neen bedankt. This is my laaaif. This is my làààààif. Jaja, na de dertigste keer had ik het al door.

Turkije. Ik vind het verdcht dat er geen veertig mannen van middelbare leeftijd in kostuums op keukenstoelen achter de zanger zitten. En er is te weinig echo op de micro. Maar de zanger heeft wel een ultrawijze vest aan: moleskin, of black velvet, of hoe heet het. Fijne drumpartijen ook. Wel stom dat het lijkt alsof hij maar doet alsof hij gitaar speelt, de zanger.

De presentatrice heeft een nieuw kleedje aan. ‘t Is dat of ze heeft serieus zitten schuiven in de zetel en haar kleed is helemaal op een bolleken gedraaid.

Portugal. Oei! 1984 aan de telefoon, ze willen hun oogschaduw terug!

Zoals het gebartpeeterse zei: het is I’m Crucified, maar dan wat trager. En dan nog iets, dat ik niet meteen thuis kan brengen. Of toch: Airport, van The Motors.

De laatste mevrouw in het Griekse koor vangt mijn oog, trouwens. Ik heb iets voor vrouwen met zeer kort haar. En de windmachine doet mooie dingen met haar loshangend kleed.

Zeer mooi. Enfin, denk ik toch. Ik was te druk aan het kijken naar de rechterkant van het scherm om veel te luisteren.

Letland had Piet Piraat gestuurd, juist ja. Afvoeren, en liefst zo snel mogelijk. Wist u trouwens dat kielhauling één van die mooie uitdrukkingen zijn die uit het Nederlands in het Engels overgenomen zijn?

Zweden. Ieeek! ‘t Is Jocelyn Wildenstein! En ze zingt vals!

Denemarken. De woorden van Kool and the Gang en Lionel Richie, en de melodie van Sesamstraat. Hier, spoel uw oren hiermee uit.

Georgië. Dat ze blind is, is een excuus voor haar afgrijselijke kledij. Maar er is geen excuus voor de tackiness van de lyrics: While we fight for nothing, my eyes run dry // Are you still so blind to ask me why? Zucht.

Oei! Een kledingwissel! Ze staat daar nu in haar nachthemd, en de achtegrondzangers gelijk zotten met kapotte dwangbuizen.

Oekraïne. De zangeres, Anorak, staat daar in haar ondergoed. Ik kan daar niet kwaad op zijn.

Oh, tot ze beweegt: ze heeft gelijk botinnen aan, dat trekt op niets. En ze heeft van die spilletjes van onderbenen. En ze loopt gelijk ne gestampten boer over het podium.

De dansers op de achtergrond daarentegen: ik geef Sandra gelijk, die zijn niet verkeerd bezig.

Kijk nu, de presentatrice heeft in de rapte een kleedseken laten maken van een gordijn uit de jaren 70.

Frankrijk. Ik heb er goeie dingen over horen zeggen, maar ik heb het nog altijd niet zelf gehoord.

Mja. Niet slecht, een beetje tinnig wel. Kan daar niet wat meer bas op? Ik denk dat het een goed nummer is, denk ik. Maar het komt niet echt over, en ik denk niet dat er veel gaat voor gestemd worden.

Azerbaidjan. Ze doen iets Anne Rice-achtig. Het is op mijn gegroeid, ik denk dat ik het ondertussen al een keer of vier gehoord heb. Ik wil ook witte contactlenzen.

Griekenland. Kalimero weer. En nog altijd slecht. Next.

Spanje. De chiki chiki. En nog maar eens het vuurwerk. Uw tegengif:

Op de twee meisjes die niet in bikini staan na, zijn het wel appetijtelijke achtergronddanseressen. “Perrea perrea” betekent trouwens “bedrijf de liefde bedrijf de liefde”. Altijd leuk om weten.

Servië doet iets met een fluitmeester, zegt Peeters Bart. Is dat iemand gelijk Mister Lifto?

Ah nee, manifest: ‘t is iemand met een panfluitachtig klinkend intrument. Niet dat het één het ander uitsluit, natuurlijk, maar bon.

Voor de rest is het een schoon liedje. Rustig en zo, en met veel ingehouden emootsie. Zo zijn ze dan wel weer, daar in de Balkan.

En het blijft daar maar trekken in de concertzaal, ze gaan nog allemaal een valling opdoen met al die wind.

Rusland. Noteeng gonna moof dees monteen. De zanger heeft meer aders dan normaal in zijn nek. En zijn hemd staat open en hij geraakt maar niet recht van op de vloer. En ‘t is saai. De enige spanning is dat ik mij afvraag of die rolschaatser van het podium gaat donderen.

Zo slécht.

‘t Is al gedaan! Elf!! 1!! Het allerlaatste liedje!

Noorwegen. Het is ver gekomen, maar de mevrouw heeft geen speciale act en ze toont haar bloot gat niet, dus ze is al op voorhand verloren. Zelfs als het een uitstekend nummer zou zijn. Zou. Zijn.

Van mij mag dat liedje van Bosnohergezovina winnen. Pokušaću da te poljubim a ti se pravi luda! Of die Fransoos die in het Engels zong.