Er zijn er zo, van die dagen: dat een mens heel erg graag lang en hard en uitbundig zijn beklag zou willen doen over allerlei.

Maar dat dan blijkt zelf op voorhand, dat dat geen goed idee zou zijn.

En hoe nutteloos is het dan wel om dat dan neer te schrijven? Wel, dat ik het ook niet weet. ‘t Kan hier ook niet alle dagen mateloos boeiend zijn.

Zei hij niet zonder met zijn ogen te rollen en een zwaar sarcastische toon aan te slaan!

Andere nutteloze feiten: ik ben er na, oh, pakweg een maand of zo, in geslaagd om alle fimpjes van TED gezien te hebben. Da’s ettelijk, ettelijke uren en uren filmpjes, in dosissen van tussen 5 en 20 minuten.

Een paar sprekers die mja zijn, en hele reeks die goed zijn, een hele reeks uitstekend en een groter dan verwacht aantal die fantastisch zijn. Ik zal dan, dàn eens een lijstje geven van niet te missen speeches.

En nu? Nu ga ik in bed liggen, om morgen fris en monter Naar Een Klant Te Gaan, om een project Tot Voleinding Te Brengen.

Oh, en ondertussen een voorlopig middelmatig tot slechte serie die wellicht niet ten onrechte gecanceled werd na dertien afleveringen—Threshold—uit te kijken. Ik heb nog een paar afleveringen te gaan.

Et ceterum censeo dat Dré Steemans zou verboden moeten worden om live te presenteren op televisie, en daar nog geheel naast een levenslang verbod zou moeten krijgen om Yeah yeah yeah yeah yeah yeah yeah yeah yeah yeah yeah yeah yeah yeah baaaayyybeee baayyybeee yeah yeah yeah oh-raait oh-raaaaaiiitt te roepen op de achtergrond.

Ik dénk dat die mens in het echt een man naar mijn hart is: nors, onsociaal, niet gezellig, rustig en teruggetrokken. En ik dénk dat die mens zich al tien jaar of zo helemáál niet goed meer voelt in het uit zweet en vals enthousiasme opgetrokken vehikel Felice.

En dáár nog eens naast denk ik samen met de halve wereld dat Anneken dringend meer bodrams moet eten. En minder zonnebank moet doen. En een kleiner hoofd moet aandoen ‘s morgens.