Voilà zie, alle kinders zijn terug van kamp.
Jan is al direct weer weg naar een maat, Anna (die al een paar dagen thuis is wegens verkoudheid-achtig) ligt nu al een paar uur te bassen gelijk een zeehond, Zelie zou morgen eigenlijk moeten gaan werken maar heeft een keelontsteking en koorts; Louis is de enige die “gewoon” thuis is.
Normaal gezien waren het nu Gentse Feesten.
Sandra en ik hebben nog twee weken verlof.
Binnen twee weken moet ik een Serieuze Professionele Beslissing nemen.
De tomaten groeien proper verder en lijken — op één plant na — nog niet verschrikkelijk te leiden onder het kakweer.
Het kakweer is wél ideaal om in te slapen: niet te koud, niet te warm.
Frankenstein in Bagdad, mijn audioboek voor op de velo is uit, ideaal excuus om aan een nieuw te beginnen en dus (als het niet te veel regent) ga ik nog wat met de velo rijden de volgende dagen. Met een nieuw boek, of met de podcasts die ik nog moet inhalen: uren en uren en uren Conan O’Brien Needs a Friend en Not a Podcast (de A Song of Ice and Fire reread, met afleveringen van ettelijke uren per hoofdstuk).
Dat en nadenken over keuzes maken.
Moeilijk allemaal.