Ik was iets aan het schrijven over de vraag of HCI-consultancy er enkel voor tweede- of derdegeneratieprodukten is, en het was weer van dattum.

Het is zo’n onderwerp waar ik eigenlijk in goed gezelschap met een glas in de hand, bijvoorbeeld op een terras of zo, graag een hele avond over zou doorbomen. Een onderwerp waar ik me tot vóór vorige vrijdag eigenlijk niet echt ernstige vragen over gesteld had, maar waar ik ondertussen wel al een paar dagen mee rondloop.

Het zal u niet verbazen dat mijn antwoord aan de mens die me vrijdag de vraag stelde “ah ‘t zal wel zijn van niet” was (maar dan in het Engels), met redenen en voorbeelden omkleed en alles.

Als ze me vragen wat ik doe, dan leg ik dat meestal met handbewegingen uit: op mijn werk doen we aan alles wat tussen mens (handen aan één kant) en machine (handen aan andere kant) zit. Dat kan interaction design zijn, ‘t is te zeggen hoe je een machine bedient en ermee werkt, en dat kan ook informatie-architectuur zijn, ‘t is te zeggen hoe informatie georganiseerd is zodat ze gemakkelijk te vinden en aangenaam te gebruiken is.

De afgelopen bijna-twee jaar heb ik gewerkt bij of voor Fortis, Belgacom Mobile, Fluxys, De Post, Dexia, SD WORX, KBC, de Federale Overheid, Electrabel, en ik vergeet er een hele stapel. Dus ja: veel van onze klanten zijn grote bedrijven, vaak marktleiders, met tweede– of derdegeneratieproducten of -diensten. Dingen die, vaak al jaren, hun werk doen of hun dienst bewijzen, en die nu een stapje verder willen gaan in de richting van user centered te zijn.

De vraag van de mens die me de vraag stelde was dan ook gerechtvaardigd: is wat jullie doen er enkel voor dat soort klanten en dat soort projecten?

Neen dus. Maar ondertussen loop ik er al een tijd mee rond in mijn hoofd. Want de vraag die daar logischerwijs onmiddellijk op volgt, is waarom het net dát soort bedrijven is dat vaak een beroep doet op ons.

Het eenvoudige antwoord is “omdat consultancy duur is”, natuurlijk. Dat is één aspect, maar het is lang (lang!) niet het belangrijkste aspect.

Wat dan wel? Ha. Daar zit ik dus op te kauwen. En dat is waarom ik zei dat het van dattum is: ik zou er eigenlijk eens voor moeten neer gaan zitten en er een artikel over neerpennen, al was het voor mezelf. Ik heb er allerlei ideeën over, dat wat we doen eigenlijk iets is als vredesonderhandelingen.

Dat het meer om luisteren dan om spreken gaat.

Dat het een situatie is van, om Rex v. Sussex Justices, Ex parte McCarthy te parafraseren, it is not merely of some importance but is of fundamental importance that consultancy should not only be done, but should manifestly and undoubtedly be seen to be done, en wat de rol van een methodologie daarin is.

Dat het proces vaak belangrijker is dan het resultaat (shhht!).

En dat daar niets cynisch of vies of belachelijk aan is, maar dat het eigenlijk wel een mooi iets kan zijn. Zoals vredesonderhandelingen.

Ah. Maar om mijn ideeën te ordenen zou ik ofwel meer tijd, ofwel meer discussie nodig hebben.