Ho-kay. Balans van twee dagen rondlopen met een Canon HF10: wijs.

Het is, zoals Pieter zei, een klein ding: ongeveer 7 cm hoog en breed, ongeveer 13 cm lang, en een kleine 400 gram zwaar. In mensentaal: iets dikker dan de onderkant van colaflesje, en ongeveer half zo lang als het flesje hoog is. En minder zwaar dan een vol flesje.

Dat is niet belachelijk klein of ongeloofwaardig licht, in de zin dat het als speelgoed zou aanvoelen—het ding is weliswaar in plastiek, maar het voelt toch behoorlijk stevig aan. Het is wel ruim klein genoeg om in een broekzak te steken, of in een vestzak, of om lang mee rond te lopen zonder een lamme arm te kweken.

En ook klein genoeg om niet op te vallen in het gebruik, en om in de palm van mijn hand te verbergen als het me te link wordt om er in het volle zicht mee rond te lopen. Handig, in de buurt van het Noordstation in Brussel.

De films worden niet opgenomen op cassettes of DVD maar op de 16 GB ingebouwd flashgeheugen. Daar kan op de hoogste kwaliteit (HD, 1920×1080, 17 Mbps) twee uur en negen minuten op. Ik heb dat geprobeerd en dat ging, maar dat waren zó ellendig grote files, en bovendien kan Vimeo toch maar 1280×720 aan, dat ik besloten heb om op Standard Play-kwaliteit te filmen, oftewel 1440×1080 en 7Mbps. Op die kwaliteit geraakt er nét geen vijf uur in die 16 GB.  

Dat er geen bewegende delen gebruikt worden voor het opnemen, is vooral ook goed voor de batterij: een DVD of cassette draaiende houden, zuipt stroom. Hier niet het geval, wat wil zeggen dat de camera zelfs met een klein batterijtje relatief lang werkt. In de praktijk: de camera drie kwartier aan één stuk door laten opnemen, en dan nog een kwartier of zo over hebben.

Pakweg een uur aan een stuk, dus. Normaal gezien zou dat voldoende moeten zijn om een dag lang rond te lopen en hier en daar een paar minuten te filmen, maar als het voor meer intensief gebruik is, vrees ik dat er zo’n BP-819 aan te pas zal moeten komen.

Het gebruik zelf is doodeenvoudig. Wie nergens mee wil inzitten, duwt op de “easy”-knop en is vertrokken: alleen nog start en stop, en in– en uitzoomen.

Wie iets meer controle wil, kan wat settings aanpassen. Witbalans, sluitertijd, diafragma, dat soort zaken. En manueel focuseren, min of meer. Ik zeg “min of meer”, want in de praktijk is dat allemaal goed en wel, maar aangezien het te bedienen is met één klein joystickje aan de zijkant van het scherm is het meer een gimmick dan wat anders. Leuk dat het erin zit, dat wel, maar niet echt bruikbaar in de praktijk. Oh, en er zit ook beeldstabilisatie in. Niet wereldschokkend denderend fantastisch, maar wel degelijk.

…maar ik ben te critisch: het gaat hier niet om een professionele camera, de over-overgrote meerderheid van de mensen die een film willen maken, hebben er niet de minste behoefte aan om pakweg manueel te focusen of om hun sluitertijd voordurend te zitten bepotelen.

Nee, alles tesamen: méér dan dik in orde. Nog een week en het is Gentse Feesten—ik weet al waar ik dat ding voor ga gebruiken.