Tiens, ‘t is blijkbaar gedaan, Halloween, in de buurt.

Twee jaar geleden was het volop van dat, vorig jaar was er bijna niets, en dit jaar was er helemaal niets.

Wij waren met twee naar het theater en de kinderen zaten thuis met een babysit. Zij zijn niet op strooptocht geweest, en er is niemand bij ons langsgekomen.

Er stond een kom spekken klaar, nochtans, en een griezelig masker voor de babysit om de deur mee open te doen, en de deur was versierd met een Halloweenslinger.

Maar neen dus: helemaal niets of niemand.

Ik vind dat eigenlijk wel jammer. Alles voor de sociale cohesie, en zo tien door elkaar lopende strooptochten van allemaal kindertjes is echt wel fantastisch om zien.

Jammer.