Maar sommige honden zijn wel cool. Op het werk vroeger was er een café op de hoek. Nu ja, een café op elk van de twee hoeken. De ene kant was een oudeventencafé, en de andere kant ook, maar daar liep wel een sympathieke juffrouw rond.

We gingen er van tijd tot tijd een glas drinken. De juffrouw van het café had een nonkel Frank, en dan kwam die op onze schoot zitten en dingen.

Een nonkel Frank, da’s zo’n klein preutlekkerachtig beestje. Sommige mensen noemen ze ook wel Yorkshire terriers, maar eigenlijk heten die dingen nonkel Franks.

Afijn. Eigenlijk alleen maar omdat ik vandaag een nonkel Frank zag rondtrippelen in Brussel, en dat het allemaal terugkwam.

En kijk: nog een hondje.