Ik ben een gevaarlijk fenomeen

Na dagen van glashard ontkennen en dan genuanceerd ontkennen, vandaag in De Standaard: De Crem bekent telefoontje met baas blogster. En ook:

Minister van Defensie Pieter De Crem roept iedereen op zich te bezinnen over het ‘gevaarlijke fenomeen van webloggen’.

Pieter De Crem is een gevaarlijk, haatdragend, vies ventje. Nem.

Verbeten deed De Crem een oproep tot het halfrond: ‘Ik wil van deze gelegenheid en dit non-event gebruik maken om een gevaarlijk fenomeen in onze maatschappij te signaleren. Wij leven in een tijdgeest waarin het iedereen vrij staat naar goeddunken en zonder enige verantwoordelijkheid op blogs te gaan posten. Dit overstijgt zelfs het moddergooien. Het is bijna onmogelijk om zich daartegen te verdedigen. Iedereen van u is een potentieel slachtoffer.’ Luid applaus op de banken, zelfs hier en daar van de oppositie.

Ach, ach. Leef er maar mee, meneer De Crem. En ondertussen: hoe zat het nu met die vergaderingen in New York waarvan u eigenlijk al wist dat het niet door zou gaan?

Een mens moet zich eigenlijk maar één vraag stellen: hoe zou Pieter De Crem hiermee omgegaan zijn als hij in het halfrond zat en het bericht was over Flahaut geweest?

Juist.

Update trouwens:

gevaarlijk

21 reacties op “Ik ben een gevaarlijk fenomeen”

  1. Pingback: Majorfacts.
  2. Pingback: Double U
  3. Pingback: adhese blog
  4. Jezus, wordt er jaren gevochten voor vrijheid van meningsuiting en in een parlement zegt een minister dan doodleuk “Wij leven in een tijdgeest waarin het iedereen vrij staat naar goeddunken en zonder enige verantwoordelijkheid op blogs te gaan posten”

    Vanaf je iets zet, ook al is het internet, staat je naam eronder en is dat je verantwoordelijkheid.

  5. Juist, zeer juist.
    En die De Crem…ah neen, laat ik daar geen woorden aan vuil maken.
    Maar als ik op café ga, eender wie ik ben, dan wil ik niet dat de dienster, de biersteker, de pianist of de cafébaas op zijn/haar blog even uit de doeken doet hoe ik mij gedroeg.

    Dat ontslag vind ik terecht.

  6. @Eva: dat ontslag is absoluut niet terecht. Wat iemand doet in zijn privé-leven gaat de baas niets aan. En het gaat hier niet louter over zat zijn, het gaat hier vooral over het nutteloze van de reis én het ontkennen dat ze contact hebben gehad met de eigenaar van het café. Pietje de Leugenaar! Hij heeft een zwart kruis op zijn voorhoofd. “Wie gelooft die mensen nog?”

  7. @marc: De inhoud van de blogpost doet er eigenlijk zelfs niet toe. Waar het om gaat, is dat de blogster in kwestie zich niet bepaald discreet heeft opgesteld. Ze zou een even leuk verhaal hebben kunnen schrijven over dat voorval, zonder namen te noemen.

    Je moet de vrijheid krijgen om te zeggen wat je wil, maar je moet ook bereid zijn om de gevolgen van je daden te aanvaarden. Ik snap dat een cafébaas het belangrijk vindt dat zijn personeel enige discretie heeft en de vuile was van toevallige bezoekers niet buitenhangt. Dus in dat opzicht vind ik het ontslag ‘gerechtvaardigd’.

    Maar laat ons wel wezen: dat ontslag is er enkel en alleen gekomen omdat een bepaald ministerie van een bepaalde bevriende natie druk heeft uitgeoefend op de eigenaar. Zonder telefoontje zou ze waarschijnlijk niet ontslagen zijn. En dát maakt het degoutant.

  8. En wat als ik daar nu – als klant – in die bar in New York zou geweest zijn? En ik zou iets op mijn blog geschreven hebben: “Wat ik dààr allemaal gezien heb, een minister…” enzovoort.
    Gaat er dan ook een kabinetsmedewerker naar mijn baas bellen? Brr..

  9. normaalgesproken laat ik mij niet zo vaak verleiden tot straffe uitspraken, maar die mens is voor mij de belichaming van de hypocriete tsjeef. al altijd geweest en nu eens te meer. voila, dat is er ook weer uit 😉

  10. @Huug: nee, dat zou iets heel anders geweest zijn natuurlijk. Ik had de dame ook ontslagen, was het mij als baas ter ore gekomen wat ze geschreven had.

    Wat Eva zei: op café gelden er fight club rules voor de mensen die er werken.

  11. Ook mij lijken er voldoende redenen voor ontslag te zijn, in zo’n horecageval.

    Al moet de vraag inderdaad niet zijn hoe zat…? (al vind ik dergelijk gedrag in het openbaar ook onbetamelijk voor een publiek figuur), maar hoe zat dat ook alweer met die onbestaande afspraken?

  12. Ik heb niet zo’n groot probleem met het feit dat hij zat was, wel met het feit dat hij blijkbaar naar New York trok terwijl de hoofdreden daarvoor (een vergadering) afgelast was. Dat heeft iemand van zijn entourage aan die Nathalie gezegd, en ik betwijfel of ze er belang bij heeft om daarover te liegen.
    Dat is voor mij de clue van heel de historie.

Reacties zijn gesloten.