Jahaha, het is copypaste nog eens een songtekst-tijd, die tijd wanneer alle kattenjongen veranderen in zwarte honden en koptelefoons met slechte televisie de enige remedie zijn tegen verstikkende slaapkamerplafonds.

Hey, als een mens niet al eens de tiener mag uithangen op zijn eigen weblog, waar dan wel?

Hierzie, in de categorie wedden dat geen 2% van de luisteraars ooit echt naar de tekst geluisterd hebben?, I give you een volledig op mijn huidige gemoedstoestand van toepassing zijnd liedje. Niet naar de inhoud, daar in het geheel niet van, maar wel naar het gevoel:

Another suburban family morning
Grandmother screaming at the wall
We have to shout above the din of our Rice Krispies
We can’t hear anything at all
Mother chants her litany of boredom and frustration
But we know all the suicides are fake
Daddy only stares into the distance
There’s only so much more that he can take
Many miles away something crawls from the slime
At the bottom of a dark Scottish lake

Another industrial ugly morning
The factory belches filth into the sky
He walks unhindered through the picket lines today
He doesn’t think to wonder why
The secretaries pout and preen like cheap tarts in a red light street
But all he ever thinks to do is watch
And every single meeting with his so called superior
Is a humiliating kick in the crotch
Many miles away something crawls to the surface
Of a dark Scottish Loch

Another working day has ended
Only the rush-hour hell to face
Packed like lemmings into shiny metal boxes
Contestants in a suicidal race
Daddy grips the wheel and stares alone into the distance
He knows that something somewhere has to break
He sees the family home now looming in his headlights
The pain upstairs that makes his eyeballs ache
Many miles away there’s a shadow on the door
Of a cottage by the shore
Of a dark Scottish lake
Many miles away

Ach, misschien is het morgenavond allemaal over. Seriously doubt it, but still. Things fall apart; the centre cannot hold, weetwel.

Dat, en het doet pijn als ik adem.