Gisteren ben ik over de middag het huis uitgestrompeld om iets te gaan eten met Sandra: overheerlijke Ravioli Novarese in de Marco Polo in de Serpentstraat.
In het naar huis gaan, binnengesprongen bij vaste groenten– en fruitboer Bayram: granaatappels en kweeperen gekocht. Waarom? Geen idee. Omdat ze daar lagen te liggen en ik zin had om nog eens iets klaar te maken, denk ik.
(Griezelige episode trouwens: Sandra komt praktisch elke dag bij Bayram, ik kom er misschien om de paar weken eens. Staan we daar bijna aan te schuiven om te betalen, komt Bayram uit zijn administratiehokje, begroet hij mij toch wel niet joviaal met een “Ah, meneer Michel!” zeker? Creepy.) (Maar wel wijs, natuurlijk.)
Afijn. Thuisgekomen, en aangezet.
Nodig
- kweeperen
- citroenen
- suiker
Werkwijze
- Was de kweeperen.
- Snijd de kweeperen in stukken. Belangrijk: gooi zeker niet de klokhuizen weg. Daar zit namelijk een groot deel van de pectine in die van het sap gelei zullen maken.
- Gooi de stukken in een pot en bedek met water (net zoals je met aardappelen zou doen).
Normaal gezien zou je de kweeperen schillen, en schillen + klokhuizen in een dichtgeknoopt mousseline zakje steken bij de geschilde stukken, maar ik had geen mousseline, pech.
- Laat ongeveer een half uur tot drie kwartier op een zacht vuur staan — tot de kweeperen zacht zijn.
- Giet het vocht door een fijne zeef in een nieuwe kom, haal de stukken kweepeer uit de kookpot, spoel de kookpot uit dat er geen onzuiverheden meer in zitten, en giet het vocht weer in de kookpot.
Als je een chinois hebt, is dat het ideaal gereedschap. Die van ons is in de natuur verdwenen, ik heb het met een klein zeefje moeten doen, bah.
Als je geduld hebt, kan je de stukken kweepeer een beetje pletten en het geheel een nacht in een neteldoek boven een kom ophangen en laten uitlekken om zoveel mogelijk sap en smaak binnen te rijven. Ik had zoveel geduld niet.
Gooi in geen geval het vruchtvlees weg!
- Weeg hoeveel vocht er is, en voeg 3/4 zoveel suiker toe. Ik had een halve liter vocht, dus ik heb 375 g suiker toegevoegd.
- Voeg (door een fijn zeefje) citroensap toe, naar smaak.
Traditioneel zegt men één citroen per liter vocht, maar ik heb het graag wat zuurder, ik heb het sap van twee citroenen toegevoegd.
- Breng aan de kook op een hard vuur en laat ongeveer een half uur doorkoken, tot de gelei de juiste consistentie heeft: als je een druppel op een koud bord laat vallen, moet die druppel meteen stollen.
- Giet voorzichtig over in (gesteriliseerde) confituurpotjes.
Er zijn ongetwijfeld vijftig manieren om kweeperengelei te maken (met en zonder citroen, met en zonder vanille, meer of minder vast), maar uiteindelijk is het bijzonder eenvoudig: kweeperen in stukken en koken, sap afgieten, suiker bijdoen, doorkoken, klaar.
Al de rest zijn variaties naar eigen smaak.
Reacties
15 reacties op “Gelée de coing / kweepeergelei”
En wat doe je dan met dat vruchtvlees dat je niet mag weggooien? Zo opeten?
Oh, hang on. Komt eraan.
[…] een mens kweepeergelei gemaakt heeft, is het sap van de kweepeer al gebruikt, maar blijft men achter met het vruchtvlees. Bij deze een […]
Een tijd geleden heb ik hier ook getoverd met kweeperen, neteldoeken, potjes, ed. 5 liter gelei als resultaat…
Maar mijn beste meneer Michel, uw kweepeergelei heeft dezelfde kleur als mijn appelgelei.
De kweepeergelei is hier rood.
Geen citroen hier… is dat de reden? Werd het sap van uw peren ook niet rozig na het koken?
Hm… vragen…
Oh! Ik heb wel het geduld gehad om het een nacht te laten uitdruppen. 🙂
Als je vaker gelei wil maken, kan ik aanraden om een ontsapper te kopen.
Dat is een set van kookpotten. In de onderste pot doe je water, daarop komt een etage waarin het sap wordt opgevangen via een tajine-achtige koker in het midden en daarop staat een soort stoommand waarin je de stukken fruit doet.
Enkel wassen en in stukken snijden en een uur (of 2) op het vuur zetten. Ik ben daar erg blij mee. Kost ongeveer 100 euro. Maar ik maak meer dan 100 potten gelei per jaar met eigen fruit, dus ik vond het geen overbodige kost.
Haha, dat is een leuk kantje van u dat ik niet zo direct zou gedacht hebben. 🙂
[…] de coings / dulce de membrillo za, 06/12/2008 – 12:13 Als een mens kweepeergelei gemaakt heeft, is het sap van de kweepeer al gebruikt, maar blijft men achter met het vruchtvlees. Bij deze een […]
Beste,
En wat doe je dan met dat vruchtvlees dat je niet mag weggooien?
Mvg
Piet (hobbykok)
Hierzo: https://blog.zog.org/2008/12/pate-de-coings-dulce-de-membrillo.html
Van het overgebleven vruchtvlees kan je ook een lekkere kweepeer mosterd maken.
Waar kan men een ontsapper kopen voor kweeperengelei te maken ?
Liefst adres in het antwerpse of Leuvense
Dank U
Heb onlangs kweepeergelei bereid waarvan ik vond dat de consistentie onvoldoende dik was (maar de smaak wel voortreffelijk). Het indikken van het sap is een oplossing maar is het ook toepasbaar voor grotere hoeveelheden (bv. met 2 l sap) en hoelang moet het sap dan koken?
Groeten
Een ontsapper heb ik gekocht in Rijkevorsel. Een echt ouderwetse winkel waar je ALLES kan terugvinden die vroeger “normaal” waren… en die je nergens meer kan vinden. Een vriendin van me kocht hem op het internet (via duitsland) en kwam duurder uit met de verzendkosten. Als je wil zoek ik het adres op, is in centrum Rijkevorsel (provincie antwerpen)
ik heb de kweeperen ontdekt in de ardennen waar ik franse les volg het is heerlijk en heb het recept gekregen in het frans maar heb op deze site heb ik het gevonden
heb eergisteren kweepeergelie gemaakt,kleur en
helderheid zijn ok maar hij is nog loopend,kan ik hieraan alslog iets aan verhelpen(heb gewone kristalsuiker gebruikt geen pectine
[…] Gelée de coing / kweepeergelei — Michel Vuijlsteke's Weblog blog.zog.org/2008/12/gelee-de-coings-kweepe… Maar mijn beste meneer Michel, uw kweepeergelei heeft dezelfde kleur als mijn appelgelei. Alsje vaker gelei wil maken, kan ik aanraden om een ontsapper te kopen. Meer van deze site […]