Jaloers ben ik, op mensen die zonder schroom kunnen vertellen wat er vandaag alweer op hun werk gebeurd is.

Er is altijd, meestal, vaak wel iets interessants te vertellen, maar het heeft allemaal met klanten te maken, en dat zijn dingen die een mens niet doet, vertellen over ongoing projects bij klanten.

Dan zou ik kunnen vertellen van die veel keer dat er telkens dezelfde problemen zijn bij klanten. Dezelfde problemen, maar telkens subtiel anders.

Of van al die keren dat het er op het eerste moment allemaal zo ondoorschijnend als iets uitziet, maar dat er dan plots iets klikt, en het allemaal zo limpide als een bergstroom wordt, en hoe ik leef voor dié momenten.

En dat het niet allemaal zonneschijn is ook: zoals die–gelukkig zeldzame–paar keer dat het wel heel erg frustrerend consultantje-spelen is. Situaties waar je als een hond in een kegelspel terechtkomt en eigenlijk niet veel kan doen behalve zo nuttig mogelijk werk doen binnen het gegeven budget en de gegeven scope.

Ach, ach.

’t Was vandaag een fijne, rustige dag op het werk. En de rest van de week wordt een mengeling van rustig en hectisch. Ik weet tot ongeveel midden april min of meer wat ik elke dag ga doen, in een stuk of (ik weet het niet zonder nakijken) zes zeven acht verschillende projecten.

Er zitten workshops in en schrijven en ontwerpen en reviews, en lessen voorbereiden en geven. ’t Wordt wat jongleren bij tijden, maar hoort ge mij klagen?

Neen ge hoort mij niet klagen.

Maar ik zou er wel graag wat meer over schrijven, want voor de rest is het kommer en kwel in het leven, ha!