Circque du soleil! Afgrijselijk slecht in beeld gebracht, maar dat waren we ondertussen al gewoon van de Russen.

Een overzicht als het om details gaat, close-up als het overzicht moet getoond worden, de kabels belicht als ze niet moeten belicht worden, Dima Bilan die de lucht in stapt, maar ze tonen het niet — ‘t is echt niet bevattelijk.

Nieuwe presentatoren? Nieuwe presentatoren!! Hoera!

Even slecht Engels, even slecht Frans, en alweer ROEPENNNNNN in de micro: er zijn nog zekerheden.

De finale is altijd minder wijs dan de halve finales, het verrassingselement is er al af.

1. Litouwen. Ik weet nog altijd niet welk liedje jet is dat hij gepikt heeft, maar dat het gepikt is, lijkt me wel zeker. Ik dacht, hij heeft zo’n lang haar dat vanonder zijn hoed komt, maar neen: het was zich baard. En hij heeft inderdaad een magische piano, die blijft doorspelen als hij opstaat. Tiens, is hij halverwegen het liedje overgeschakeld op het Litouws, of zingt hij echt over papa’s weebles toy? Ik denk Litouws, en oei, even paniek: zijn hand stond in brand. “Alleen op ‘t einde was hij en beetje zenuwachtig,” zegt André Vermeulen.

“Zenuwachtig” is een codewoord voor “zo kattevals dat het pijn doet aan de oren”, blijkt.

2. Israël. ‘t Is een liedje voor de vrede, dat had ik bij de eerste passage niet begrepen. En ‘t is een Israëlische en een Palestijnse mevrouw, blijkbaar. Op die manier: twaalf punten. Om de politiek, en het belachelijke bongospel in het midden ten spijt. There must be another way, dat ze dat maar eens maanden aan een stuk op nummer één spelen in het Midden-Oosten daar.

3. Frankrijk. Patricia Kaas! Ze staat er even krachtig als Edith Piaf, zegt André Vermeulen. Gedrogeerd en uitgeput?
Schoon liedje, schoon gezongen, maar, en ik had mezelf dit nooit vermoeden te horen schrijven: geen Eurosongmateriaal, toch? Ik zit te wachten op een opbouw en een climax, en die is er wel, maar… oh, hang on. Hij is er wel, die opbouw. Subtieler dan normaal. Schoon.

4. Zweden. Mijn favoriet! Elke keer ik het hoor, vind ik het beter.

5. Croatië. Lepe tenen! Croatië, waar de mannen meisjes naar buiten lokken door in slow motion constipatiebewegingen te maken. Blijkbaar. En het werkt: er staat plots een mevrouw bij die eigenlijk al haar slaapkleed aan had en juist ging slapen. Ze is van de antratie trouwens de tekst vergeten, en ze doet dan maar wat mee van aaa-aaaaa-a-aaa.

6. Portugal. Toodsh ash ruush dzhamr: gesproken Portugees, dat klinkt als een kolonie sprinkhanen. Is het mijn gedacht, of doet die mevrouw nu meer van schooltoneeltje dan in de halve finale? Meh, niet mijn ding. Maar wel een machtig goed decor.

7. IJsland. Dat was dat feetje met haar zestien in een dozijn-liedje. Ik ga even Plants vs. Zombies spelen.

8. Griekenland. Zucht. Sakis Woefwas. Niet mijn ding. Next.

9. Armenië. Ik heb er gelijk niet veel op te zeggen: dansmuziek gelijk ze overal ter wereld klinkt.

10. Rusland. Een mevrouw met een badgordijn aan, die om haar mama roept. En die in de achtergrond een oude wenende mevrouw wordt en op de voorgrond een krijsend kind. Zucht. Next.

11. Azerbeidjan. Baijan. Bijan. Gnn. Niet goed.

12. Bosnië en Herzegovina. Hoezee, dat vond ik goed vorige keer. En nog altijd. Schoon.

13. Moldova. Le mystère is daar weer. Niet slecht, nog altijd. Maar ook niet goed, we gaan daar niet in overdrijven. En hoe langer het duurt, hoe meer het tegensteekt.

14. Malta. Dum-dum-KEEL-dum. Dum dum ROEP dum. Tom tom ROEP tom. En dan het refrein: o WIE hie. o WIEEE hiieeee. tom tom dum die die. En dan in ongeveer twee derde van het liedje een tempowissel en een modulatie, en hopla we zijn weer vertrokken tot de climax.
Saai. Next.

15. Estland. Alweer een liedje dat ik van ergens anders ken, maar: ik vind het wel goed. Mag ergens in de top vijf van mij.

16. Denemarken. Bon. Tijd voor nog wat Plants vs. Zombies. Zo slecht, maat.

17. Duitsland. Moh. Dita Von Teese en de meneer achter Das Boot. Een homo met botox, een jaren 40 vibe, Dita Von Teese, meer moet dat niet zijn.

18. Turkije. Onze Hadise. Nu ja, “onze”. Ze is natuurlijk van Mol, dat zijn eigenlijk Vreemde Luizen.
‘t Is één van de betere liedjes, of beeld ik mij dat in?

19. Albanië. Dat is niet eens zo slecht, denk ik. En dan besef ik plots dat ik dat denk, en vrees ik dat ik al veel te lang aan het kijken ben.

20. Noorwegen. De meneer met de getemde rupsen. Het is wel een liedje dat blijft plakken. En die centraal– en oost-europeanen, dat gaat daarvoor stemmen, denk ik.

21. Oekraïne. Hey, ik vind dat wel wijs. Sue me.

22. Roemenië. Aargh, slécht. Dat is die mevrouw met haar nerveuze twitch op haar micro.

23. Verenigd Koninkrijk. Dianne Warren aan de tekst, Andrew Lloyd Webber aan de muziek, een meisje uit tienduizend aan de zang — en nog is het slecht. Een onderdeeltje van een musical? Welzeker. Geen hit, maar misschien wel ergens op zijn plaats. In Eurosong? “It’s my time” zingen, dat klinkt verwaand. En kélen, en kélen. Saai, bah.

24. Finland. Dat was dat slecht 1993–dance-nummer. Next.

35. Spanje. Oh, schreef ik “35”? Het léék alleen maar zo. Geblondeerde del in ijsschaatstenue, goed zo, Spanje. En ook slecht.

Bon, er zaten wel degelijk goede dingen in.

…ooooh zo wijs! Twee man in de ruimte, die de stemming doen beginnen! Het jaar 2000!

*
*    *

Allez ju, Noorwegen. Verdiend, toch wel.