Wat er wél goed is, is dat Anna ongeveer terug onder de mensen kan komen.
Ze zag er een paar dagen uit als een opgeblazen kikkertje, met blauwe uitpuilende ogen en zo. Maar da’s nu voorbij.
Zo zag ze er gisteren op de Intensieve nog uit, helemaal suf en met een sonde in haar neus:
Dit was ze vandaag op de pediatrie, aan het overwegen of ze al dan niet een hap uit die boterham zou bijten:
(het antwoord was: nee, niet vanmorgen, en niet van een droge boterham—wel een paar lepels yoghurt en een paar stukken boterham met confituur)
En hier kijkt Anna naar televisie, met nog een restje plaksel van de plakker voor de sonde op haar kaak:
…en dit is de ruimere omgeving, voor de situering:
Reacties
20 reacties op “Presentabel?”
machines, maar de verpleging was er telkens rap bij en lang was ik dus niet wakker. Deze morgen heeft ze dan toch een half broodje opgegeten en deze middag een halve kom soep, drie hapjes wortelpuree en een halve perzik. Nog niet veel, maar meer dangisteren, dus dat gaat ook de goede richting uit. Zoals gezegd: elke dag een klein stapje meer in de goede richting. Ze praat al meer en vooral, duidelijker en kan zich weer focussen op TV en andere dingen. De medicatie van haar verblijf op de intensieve is dus
Hier tranen bij het zien van die foto’s … Wat een geluk dat het nog zo goed afgelopen is!
Krijgt ze nog veel medicatie nu? En wat met het herstel? Vlot het voor de artsen gelijk verwacht of slaat ze ook hier alle records?
Zéér mooie foto met de boterham. Jullie zijn er bijna!
Prachtige foto’s en sprekende ogen.
Fantastische foto’s Michel van een fantastische dochter, die me een krop in de keel bezorgen (en ik ken het kind dan nog niet eens irl, go figure). Ik kan me waarschijnlijk nog voor geen honderste inbeelden hoe content jullie op dit ogenblik al moeten zijn, ze raakt er wel! Courage nog!
Dit lezen doet iets met een mens… dank voor je verslagje.
Na dagen te hebben meegeleefd moet ik beetje ontwennen.
Alhoewel hèlemaal naar rehab, nee, ik lijk Amy wel ;).
Doe zo voort Anna, je doet het goed!
Straffe meid. Ben blij dat het beter gaat. Hopelijk slaapt ze vannacht als een roosje en wordt ze ’s morgens wakker met een berenhonger.
Wat een opluchting, kippenvelfoto’s. Geniet ervan, zo’n sterke, flinke dochter.
Geef ze maar nen dikken kus van Stan en Felix!
Héhé, ik herken Anna weer als de Anna die ik ken. Ge kunt niet geloven hoe blij ik daar al mee ben. Nu aansterken en die pijn onder controle krijgen en dat handje genezen en we zijn er weer. Oef. Oef. Oef.
Zeer mooie foto’s. Heel sprekend ook. Nu nog hopen dat de arm rap geneest 🙂
Blij dat ze er weer presentabel uitziet! Hopelijk heeft zij (en jij of San, wie bij haar is) een rustige nacht. En ja, het UZ is onaangenaam met van die ouwe kleine kotjes voor de kids. Heb nooit goed gesnapt, waarom er daar niet meer plaats is.
Zoals iedereen superblij met die mooie foto’s van Anna en de evolutie! Het gaat de goede kant op,slapen en eten komt wel weer in orde.( na al die medikatie is dit wel normaal) Ik vraag me wel af of ze nog iets aan haar handje gaan doen? In het begin was daar toch sprake van een plastisch chirurg , en kunnen ze een verklaring geven voor haar pijn? Bedankt en proficiat voor alles wat jullie doen het is schitterend, Anna zal er later met veel bewondering naar terugkijken!
Inderdaad prachtige foto’s, en ik vind dat Anna er ineens een heel stuk ouder uitziet dan ze is.
En nog veel courage gewenst voor de komende herstelperiode, want die kan zenuwslopender zijn dan je denkt.
Blij dat jullie meisje van het IC weg is.
Ze ziet er al een pak beter uit.
Hopelijk is ze snel weer de oude en mag ze vlug naar huis.
dat gullie schone kinders hebben! sterkte en zoals veerle al suggereeerde: veel moed.
blij dat het de goeie kant opgaat!!!!
Mij trof net hetzelfde als Veerle: Anna ziet er ineens een stuk ouder uit. Hier zijn we ook allemaal erg blij voor haar en jullie dat het langzamerhand beter gaat. Hopelijk ebt de pijn langzaam weg. Veel sterkte nog, en ook wel veel geluk en mooie momenten, nu Anna erdoor aan het komen is.
Zo blij met deze foto’s van Anna…
bijna terug het mooie meisje van voorheen terug. De stralende glimlach ontbreekt nog. Maar je zou voor minder niet kunnen lachen van de pijn.
Stalk die dokter van haar; vind je die niet, bel die dan honderd keer per dag. En als jij het beter vindt dat haar medicatie geleidelijk aan wordt afgebouwd moet een dokter daar zeker rekening mee houden. Als de pijn haar belet goed uit te rusten lijkt me dat een must.
’t Gaat ineens allemaal snel hé, ben blij.
Nu, als anna voorgelezen wilt worden tijdens de dag of ander entertainment wilt zolang ze in het ziekenhuis ligt; ik kan mij twee keer per week vrijmaken. Let me know, t is maar een kleintje.
Hey, ik ken jullie totaal niet…en stille meelezer dus. Wij hebben een dochter van dezelfde leeftijd als julllie Anna. Goh, ik kan me gewoon niet inbeelden door welke hel jullie zijn gegaan…gelukkig is er beterschap in zicht. We duimen heel erg mee dat jullie binnenkort die kleine meid terug mogen meenemen naar huis, en heel spoedig weer de oude spring in het veld zal zijn.
Komt inorde 😉
Groetjes.