Dingen die we ondertussen weten:
- Als een kind de hele dag rond voortdurend pijnstillers nodig heeft omdat haar hand echt wel veel pijn doet, dan is het niet zo’n goed idee om bij het veranderen van afdeling in het hospitaal de pijnmedicatie volledig op nul te zetten en enkel na aandringen een pijnstiller te geven.
- Als een kind elke dag medicamenten moet krijgen omdat het anders niet kan slapen van de pijn, dan is het geen goed idee om bij het veranderen van afdeling in het hospitaal die medicamenten van de ene dag op de andere op nul te zetten.
Leuk is anders, ja.
‘t Is enorm verleidelijk om iemand de schuld te geven of kwaad te worden, maar dat is helaas veel te gemakkelijk. ‘t Is niet alsof iedereen zijn best niet doet. En ofwel hadden wij erom moeten vragen, ofwel is er iets verkeerd gegaan in de communicatie, ofwel was het zo beslist en wisten wij van niets.
Maar leuk is helemaal anders. Hopelijk lukt het voor Anna om vannacht te slapen. Want dat was er de hele dag en nacht en dag nog niet van gekomen.
Gelukkig, gelukkig moet die voedingssonde niet meer in.
Reacties
7 reacties op “De medische wetenschap staat voor niets”
Arme Anna zeg. Soms is het idd heel erg dat wij als gewone mens dingen moeten vertellen die artsen moeten weten… Arme Anna toch, ik hoop dat ze lekker slaapt vannacht, met misschien nog wel een heel mooi “goedenacht”-liedje…
Je kind pijn zien lijden en niets kunnen doen, is heel frustrerend en pijnlijk.
Hopelijk kan ze heel snel weer slapen en genezen zonder die pijn!
oooo wat moet dat moeilijk zijn…. hopelijk kan ze ondertussen al wat meer zonder de medicatie
Ocharmekes! En ze ziet er nog zo schattig uit. Al goed dat ze zo sterk is.
Zeg, en al een geluk dat jij gewend bent om in een trekzetel te slapen!
‘t zou toch niet mogen dat met de huidige stand van de medische wetenschap iemand ondraaglijk veel pijn moet hebben, met al die middels die ze hebben tegenwoordig. En een kind dan nog, dat er zo goed als zeker niets verstaat van wat haar overkomt.
Zo’n communicatieproblemen bij veranderen van afdeling is niet uitzonderlijk, als dat een (weliswaar zeer magere) troost mag zijn.
Ze ziet er al heel goed uit. Doe zo voort, Anna!
Die communicatieproblemen zijn zelfs heel typisch.
En de aandacht gaat naar wie het hardst roept. Altijd luid roepen, dus.
Kunnen ze haar trouwens geen bed geven waar ze niet uit kan vallen?
Als ervaringsdeskundige in ziekenhuisverblijf weet ik alles over vermijdbare communicatiestoornissen.
Uit het leven gegrepen:
Revalidatie na openhartoperatie, met longontsteking na levensbedreigende ziekenhuisbesmetting:
Juffrouw, ik vermoed dat ik een blaasbesmetting heb.
Ja, ik zal het doorgeven.
De brandende pijn verergert bij elke plasbeurt.
Juffrouw, wilt U dringend een urinestaal onderzoeken?
ja, ik zal het aan de dokter vragen
‘s Avonds: juffrouw,wat zei de dokter?
Morgenvroeg bij zijn ronde moet je het hem zelf vragen
“s Anderendaags, de pijn is niet meer te harden
Juffrouw wanneer komt de dokter?
Hij is bezig met zijn ronde
Rond 11 u de gehaaste dokter: U hebt pijn.? We zullen eens een staal onderzoeken.De medicatie wordt onmiddellijk aangepast.
De volgende dag De Prof met zijn entourage op ronde
Ha, Mijnheer,U hebt een zware blaasontsteking. gelukkig dat je in ons hospitaal bent zodat we onmiddellijk konden ingrijpen.Er was gevaar voor uw nierfunctie.
Sorry, professor, eindelijk en slechts na 3 dagen. wat onmiddellijk met een lakmoesproef kon vastgesteld…
Resultaat van mijn reactie: de dagen nadien sloeg de Prof bij zijn ronde mijn kamer over…