Zozo. De werkweek zit er alweer op. Kort maar productief, zoals dat heet.

Morgen een dag vol doktersonderzoeken en hospitalen: ‘t zal mij echt eens benieuwen.

Ik zeg eigenlijk anderhalf jaar aan een stuk dat het met mijn rug “hetzelfde” is, maar eigenlijk is dat in het geheel niet waar.

Van februari 2004 tot juni 2004 kon ik praktisch niet uit mijn zetel. Dan ging het zeer zeer geleidelijk wat beter tot midden 2005. Maar nu is het eigenlijk al geruime tijd precies slèchter aan het gaan.

Vorige week ben ik nog twee dagen thuis moeten blijven wegens gewoon geen weg meer kunnen van de pijn, en heb ik in totaal een dag of zes aan nul per uur voortgeschuifeld in plaats van te wandelen.

En nu doet mijn rug gewoon veel meer pijn dan anders, op allemaal plaatsen waar hij al lang niet meer pijn gedaan heeft. Gn.

Maar goed dus: morgen nieuws. Vermoed ik. En het zou wel eens kunnen, maar dan voor een heel andere zaak, dat ik opgenomen moet worden voor een spoedoperatie.

Span-nend! Misschien lig ik wel opnieuw in het hospitaal als onze vierde geboren wordt!