’t Is deze week vakantie voor de kinders, en met twee werkende mensen is dat altijd wat behelpen.

Gelukkig ben ik qua werk met mijn gat in de boter gevallen en kan ik een paar morgenden thuis zijn om op de kinderen te passen! En wérk dat dat is: ik sta op om kwart voor negen, één is al lang naar voetbalkamp gevoerd, een andere ligt nog in bed, een derde ligt in de zetel naar televisie te kijken, en een vierde is druk aan het mailen.

Vandaag was het een beetje anders: ze hadden instructies gekregen, blijkbaar, dat ze in bad moesten. Zelie, Louis en Anna zaten in de badkamer, en dat zag er allemaal in orde uit — ik moet ze normaal gezien niet meer wassen, ze doen dat helemaal zelf.

Ik dus weer in de zetel en achter de computer gekropen, en nog wat getekend. De kinderen kwamen één voor één voorbij, proper gewassen en aangekleed.

Kwart voor elf, halftwaalf, kwart voor twaalf, tien na twaalf: naar beneden gegaan en boterhammen gesneden. Zelie zat ondertussen al in het achterhuis achter de computer, allerlei te bedisselen. Ik zeg haar dat ik dan naar het werk ga, en dat de boterhammen klaar zijn. Zij vraagt dat ik haar een IM stuur als ik uiteindelijk vertrek (zot, natuurlijk dat ik ze in persoon ga zeggen wanneer ik wegga), en oh ja: of ik dan Anna uit bad zou nemen voor ik er vandoor ga.

Euh.

Anna. Uit. Bad?

Ze is oud genoeg dat ik er niet echt mee in zit, maar toch: een ongeluk is rap gebeurd.

Ik naar de badkamer gevlogen: het is er ondertussen 45°, maar Anna zit op haar dooie gemak in het bad.

Aaargh!

Om het een beetje te schetsen: Anna is veruit de traagste wap in de hele familie. Zit er niet achter, en ze kan een uur zitten kauwen op één boterham, of twee en een half uur doen over haar middageten, of drie kwartier bezig zijn om een onderlijveken en twee kousen aan te doen.

En, zo bleek, dus ook gemakkelijk een uur in bad zitten.

Tss. Doodbraaf, en zo traag als een slak, had ze zich gewassen, en dan haar haar gedaan. En dan conditioner erin gedaan, en nu zat ze het te kammen. Twintig haartjes per keer, zachtjes tegen zichzelf en tegen de kraan en tegen het douchegordijn en tegen het bad te babbelen.

De voornaamste oorzaak, denk ik soms, dat Anna alles zo traag doet, is dat ze niet stopt met babbelen.

Ik heb ze geholpen met haar haar — ze zat van kop tot teen onder het shampooschuim — en dan uit bad geholpen (ai! rug! oei!) en afgedroogd. En dan haar handje verzorgd — crème, masseren, nog crème — en dan aangekleed.

Enfin ja, instructies gegeven om kleren te zoeken. Enfin ja, gezegd dat ze alvast naar boven moest gaan en kleren bij elkaar zoeken, en dan Zelie gaan halen om haar te helpen. Anders was ze nu nog altijd niet aangekleed, vrees ik.

En dan moest ik gaan werken: geen tijd meer om hun middageten klaar te maken, en wegens gebukt gezeten in de badkamer vergeven van de rugpijn, grr.

Morgen is Sandra thuis in de voormiddag, maar donderdag ben ik weer van corvee. Hoezee!