Status update

De stand van zaken re: Anna? Niet veel nieuws wegens weekend. Maandag gaan we waarschijnlijk meer weten.

Overdag is alles in orde, min of meer: de pijnstillers werken, en als er maar genoeg bezoek komt (bezoek mág dus hé, graag zelfs), is ze genoeg afgeleid. 

Anna aan het eten

Ze eet langzamerhand wat meer, ze spreekt al wat duidelijker, al blijft ze ongelooflijk lang stil, veel langer dan dat we het gewoon zijn.

Maar ze kan dus weer lachen, en dat doet ze ook meer en meer. En ze doet ook weer Anna-achtige dingen, zoals met een stuk brood in haar mond onophoudelijk blijven giechelen:

Anna met rozijnenbrood

‘s Avonds is het minder. Gisterennacht was Sandra erbij, vannacht ik, en het was bij ons allebei heel wat minder: paniek van zodra ze hoort dat het tijd is om te gaan slapen. Zeuren, en dan wenen, en dan krijsen. En als ze dan haar dosis Temesta krijgt: onophoudelijk blijven babbelen, stilletjes en verward, tot de Temesta een paar uur later wat uitgewerkt is, en dan begint het van voor af aan: alsmaar luider babbelen, en dan wenen, en dan krijsen.

Gisteren heeft ze dat gedaan van ongeveer zeven uur tot na middernacht. Eergisteren heeft het tot halftwee geduurd.

Ik hoop van ganser harte dat dat iets hospitaalgerelateerd is, en dat het weggaat als we daar ooit weggeraken.

Het is natuurlijk zeer vervelend (vooral voor Anna zelf), maar waar ik het echt wel vies vind, is dat ze zo’n central line heeft: een katheter in haar nek, langs waar ze voortdurend medicatie krijgt. Dat zit daar heel erg precair, vind ik, vastgenaaid. En telkens ze beweegt ben ik bang dat ze iets gaat scheurden—vooral omdat ze er vannacht zo hard aan getrokken had dat de plakker die erop zat, bijna helemaal lostgekomen was.

Enfin ja, vandaag is het dus ontsmet en ligt er een nieuwe plakker op, maar toch:

Central line

Verder?

Haar hand ziet er niet goed zo uit, van waar ik dat zo kan zien, maar het is blijkbaar niet verslechterd de laatste dagen, ‘t is altijd dat:

Hand, eck

De plastische chirurg komt maandag.

Maandag dus, dan weten we wat er nog moet gebeuren met Anna.

Anna's hand wordt verzorgd

20 reacties op “Status update”

  1. Ik hoop dat de chirurg maandag alleen maar goed nieuws met zich meebrengt!
    Die nachten, ik hoop mee dat dat aan het ziekenhuis ligt. Tis ook niet gemakkelijk voor Anna he. Veel succes voor jullie, en ook wat meer rust toegewenst. Jullie zullen wel doodop zijn.

  2. Man, arm boeleke. Als ik haar hals en hand zo zie begrijp ik dat ze krijst! (ik denk dat ik zelf ook zou krijsen).

    Vééél sterkte en een snelle en volledige genezing toegewenst!

  3. Necklines zien er inderdaad altijd een beetje “eng” uit, weet ik uit persoonlijke tweehands ervaring (als je begrijpt wat ik bedoel) maar toch nog beter dan een IV, niet waar? Je moet er niet aan denken dat het arme kind ook nog eens elke dag of zo weer een nieuwe IV aansluiting moet krijgen, gezien de ervaringen die wij hadden met hoe pijnlijk dat kan zijn…

  4. Wat goed dat het al zo goed gaat met jullie meisje, maar jullie blijven natuurlijk nog in de zorgen zitten met haar nachtelijke onrust :/
    Zoals ik in de comments al eens schreef heeft mijn dochter al tweemaal een aangrijpend verblijf in de picu achter de rug, en haar gedrag was ook anders nadien. Ze deed heel vervelend tegen mij, kon mijn aanwezigheid soms amper verdragen, wou niet op mijn schoot, van het minste was ze heel kwaad op mij. Soms speelden we eens vijf minuutjes samen, tot er haar iets tegenstak (misschien ademde ik eens te luid of zo) en dan was’t weer drama. Uiteindelijk ging dat snel over nadat ze uit het UZ ontslagen werd, gelukkig maar. Niet helemaal hetzelfde als bij jullie Anna, maar het illustreert wel dat die kleintjes het moeilijk hebben met die ervaring en dat ze ook een soort uitlaatklep nodig hebben. Hopelijk is ze snel helemaal beter!

    groetjes,

    Inge

  5. Blij dat het beter, veel beter gaat met Anna. Maar dat jullie je nog zorgen maken begrijp ik goed, daarom blijf ik verder duimen dat het nòg beter mag gaan.
    En ik denk dat Anna op deze manier veel verwerkt, het is niet niks wat ze meemaakt.

  6. Al bij al heel goed nieuws, al hoop ik dat de nachten rustiger worden, want als ouders voel je je zo machteloos dan…

    En hopelijk brengt de plastische chirurg vandaag ook goed nieuws.

  7. Misschien moeten jullie haar eens vragen waarom ze niet wil slapen? Meestal is er een reden voor die ze niet willen/durven zeggen: misschien heeft ze haar tijd “in slaap” heel naar gedroomd en is ze bang om haar monsters terug tegen te komen als ze slaapt?

  8. Iek, zo’n neckline is inderdaad een akelig ding. Raar, zo’n permanente verbinding met de buitenwereld eigenlijk. Precies zoals een ventiel bij een strandbal. Brr. Maar wel nuttig, daar niet van.

    Ze ziet er op de foto’s alleszins al heel wat beter uit. Een geluk dat alles terug zo goed gaat…

  9. Wat een verademing, haar te zien lachen!
    En dat ze soms wat lastig doet, hoe zoude zelf zijn …
    Niet opgeven hoor!

  10. Kom ik net terug van 2 weken deugd doende vakantie, dan lees ik jullie verhaal ! Gelukkig kon ik nu speed readen tot de laatste status update, het heeft blijkbaar niet veel gescheeld.
    Veel sterkte toegewenst, ik hoop dat ze snel weer ok is.

  11. Oooh wat schattig! Ze lacht!
    Als ouder van 2 kinderen en bijna grootouder van 2 kleinkinderen ben ik daar ten zeerste door ontroerd. Aan haar deugenieterig snoetje te zien komt alles weer op z’n plooi. Nog een beetje geduld…

  12. Veel sterkte toegewenst. Kindjes die bang zijn om te gaan slapen maken zichzelf vaak nog meer overstuur. Het slapen gaan ritueel wat proberen te veranderen? Verhaaltjes lezen? Poppenspel doen? Misschien haar eens beloven om niet te gaan slapen & haar voldoende (rustig) af te leiden. Bij in het bedje kruipen? Hoe meer ontspannen ze is, hoe gemakkelijker dat ze mss zelf inslaapt? Ik vind dat inslapen met slaappillen als je droevig bent of pijn hebt een heel (voor mij toch) enge ervaring is. Ik leef met jullie mee – en het doet deugt om terug een glimlach op haar gezichtje te zien.

  13. Ik duim verder, die necrosevlek op haar handje ziet er niet groot uit dus denk ik dat dit meevalt. De rest van het weefsel is mooi roze, dat geneest wel.De chirurg weet er wel raad mee!Slapen met zo een catheter in je nek is niet simpel, dat stoort zo’n kindje wel fel. Toch al een applaus voor haar lieve lach en vooral voor jullie, zoveel tijd doorbrengen in een ziekenhuis is heel zwaar. Nog even op de tanden bijten..

Reacties zijn gesloten.