…en Anna heeft vanaf vandaag een drukhandschoen aan: 22 uur per dag, voor de volgende acht tot zestien maanden, een elastieken ding met daarin een siliconen ding:
Het mag eventjes ‘s morgens en ‘s avonds uit om haar hand te verzorgen, maar voor de rest moet ze het aanhouden.
En het kan zijn dat wat nu dicht is, in de loop van de maanden weer open gaat, en dan moeten er blijkbaar gaten gemaakt worden in die siliconen — die we trouwens elke dag moeten koken.
Niet evident, allemaal. Nog een geluk dat ze er niet al te veel last van lijkt te hebben.
Reacties
7 reacties op “Druk”
ze opnieuw met een pamper en ’s ochtends waren die meestal wel vuil. Maar zaterdagnacht was het dus zonder én zonder accidentje en dus nu al twee nachten op rij geen pamper en een droog bed. Ondertussen is ze ook al goed gewoon aan hetdrukverbanden verdraagt ze de siliconen die eronder moeten zeer goed. De wonde ziet er goed uit (of moet ik nu ex-wonde zeggen), geen extra irritaties en als de siliconen eraf moeten dan klaagt ze eigenlijk dat zij ze er weer op wil. Kwa onderhoud valt het ook wel mee, want ik vreesde
Een tweede jeugd voor de (pap)flessensterilisator?
Acht tot zestien maanden, begot!
Het is nog steeds geweldig om te zien hoe ze zich erdoor aan het slaan is, trouwens. 🙂
16 maand is inderdaad wel héél lang, maar langs de andere kant: blij zijn dat het dat maar is, het kon allemaal veel erger zijn, toch?
en blij zijn dat het ‘maar’ haar hand is en bv niet haar gezicht (mijn moeder heeft lange tijd een drukmasker op haar gezicht moeten dragen). Enfin t is nooit leuk natuurlijk zeker niet als ze je nog eens zeggen dat het nog terug kan opengaan enzo. En klein bier in vergelijking met haar toestand een korte tijd terug.
Ze ziet er trouwens weer superschattig uit. Wat een mooie foto is die eerste trouwens.
Prachtfoto die eerste !
Amai, da’s lang! Maar ja, in vergelijking met de toestand van een maand geleden is dit peanuts natuurlijk. Hopelijk blijft ze er niet te veel last van ondervinden.
Is idd wel lang ja … hopelijk gaat ze er geen last van hebben in de toekomst. (duim)