Uiteindelijk was het gisteren helemaal verkeerd: ik dacht dat het gedaan was in Zaventem, maar toen ik op het werk in Saint-Josse-ten-Noode kwam, bleek dat het om een klusterding van een misverstand ging: wij waren met twee in Zaventem er al zeker twee weken van uitgegaan dat het donderdag mijn laatste dag zou zijn, maar toen ik vrijdag helemaal uitgepakt in de designstudio op het werk zat en er helemaal niemand aankwam, en ik wat rondliep op zoek naar collega’s, bleek al snel dat het niet nu vrijdag maar wel volgende vrijdag was.

Ohimè! Daar zat ik, om negen uur in centrum Brussel, met een dodenmars achter de rug de vorige nacht, terwijl ik eigenlijk gewoon op tijd naar bed had kunnen gaan en het werk op een redelijk tempo had kunnen afwerken vrijdag!

Enfin, ‘t was dan nog een geluk bij een ongeluk: redelijk snel (iets meer dan een uur) van daar naar Zaventem geraakt (een klein kwartier te voet naar Brussel Noord, wat wachten op de trein, een klein kwartier naar Zaventem, wat wachten op de bus, een klein kwartier bus), en dan uiteindelijk op het gemak een kleine werkdag gevuld met losse einden vastknopen, kleine aanpassingen, en administratie. En ‘s middags zelfs nog tijd gevonden om bij de lokale Japanees een grote kom soep binnen te slurpen.

[commercieel interludium: uitstekende shôyu râmen, uitstekende miso râmen — voor al uw snelle middaghappen in Zaventem één adres: Nanaban, Heldenplein]

…en zo werd het alsnog een rustige, fijne dag. Op tijd gestopt om zelfs nog licht te zien aan Brussel Noord. Niet zoals anders, dat het al stikkedonker is tegen dat we er zijn:

Ik heb het waarschijnlijk al gezegd, maar: ‘t was interessant, het project.

In de zomer hadden we al een bootlading wireframes getekend, maar dat waren de traditionele wireframes: lorem ipsumtekst om te beginnen, daarna wel iets meer realistische tekst, maar toch nog altijd geen echte realiteit. En wel de relatieve belangrijkheid en positie van dingen op een pagina, maar geen echt grafisch ontwerp.

Voor deze iteratie was het opzet: we zetten interactie/wireframes samen met grafisch en met copywriters, en we laten ze heel erg nauw met elkaar werken.

Het is niet helemaal naar plan verlopen — de copywriters zaten in Londen en we zagen elkaar maar één dag per week lijfelijk — maar het was genoeg in de buurt om een behoorlijk realistisch iets te maken op behoorlijk weinig tijd.

We zijn vertrokken van ruwe wireframes en een eerste gooi naar een grafische stijl, en op iets meer dan een maand zijn we geëindigd met een werkend systeem voor (afhankelijk hoe men telt) vier of vijf verschillende toepassingen binnen één grotere toepassing, én een volledig nieuwe grafische stijl.

We hebben dat toegepast op een kleine vijftig schermen/pagina’s, en daar is overal de juiste copy voor geschreven en zijn de beelden en dergelijke ook definitief — gevalideerd, zowel naar werking als naar uitzicht als naar inhoud, door de klant. En het geheel zit in een werkende mockup.

En tegen volgende week is dat alles ook nog eens gedocumenteerd in een eerste versie van een uitgebreide interactie/stijl/structuur/schrijfgids.

Goed gewerkt, zeg ik daartegen.

En wat een fijne ervaring om bijvoorbeeld met echt zeer goeie copywriters te maken te hebben. Ik heb geen echte persoonlijke problemen met uit mijn woorden raken, maar wat pakweg Sarah van Sticky Content deed, dat was toch nét even andere koek.

Op het einde van het project hadden de verschillende partijen eigenlijk maar een half woord meer nodig om elkaar te begrijpen en om te weten wat wat was: als er iéts meer een teken is dat het goed gelopen is, dan weet ik het niet.

Intensieve, vermoeiende, maar bijzonder fijne en leerrijke weken: meer van dat. (Maar niet nu onmiddellijk, als het even kan. Nu ga ik even rusten.)