Oud België, vijf afleveringen later

Ik vind het nog altijd zeer, zeer goed. Het kan me niet schelen dat het niet echt is zoals de echte Ancienne Belgique was in de herinneringen van Gaston Berghmans of Lily Castel. Het is fictie, beste mensen.

Het pathos kan me niet schelen, en in alle geval is het nooit onverantwoord melig. De regie en de beeldregie blijven uitstekend, de acteerprestaties ook, en ik weet niet waar de kritiek op het verhaal vandaag komt.

Kwaad op mezelf, trouwens, dat ik niet na de eerste aflevering heb opgeschreven waar ik al de hele tijd op hoopte: dat het een happy end zou krijgen.

Het zou natuurlijk helemaal kunnen dat het slecht afloopt, of beter, dat het aflkoopt zoals het in het echt afgekopen is. Maar ik hoop het zo hard, dat het volgende week allemaal goed komt. Hoe goed zou dat niet zijn? Een wereld waarin de Ancienne Belgique nooit verdwenen zou zijn, en dat er nog variété-theaters zouden zijn overal te lande?

En dat alle hoofdpersonages goed eindigen? Samen en gelukkig? En fastforward naar 2010 en een Harry Potter-einde?

5 reacties op “Oud België, vijf afleveringen later”

  1. Ik treed je bij. Alhoewel ik in de eerste aflevering nog wat moest wennen, was ik vanaf de tweede aflevering helemaal verkocht. Is het volgende week al de laatste aflevering? Jammer.

  2. hoi het is inderdaad niet erg dat ze een reeks maken die puur fictie is maar ze laten de mensen wel iets anders geloven en dat ze in de huid gekropen zijn van Gaston en Leo onder een andere naam in de reeks dat laat ik even buiten beschouwing maar in de laatste aflevering letterlijk een liedje stelen van Gaston en Leo en dit dan op de brt zingen zoals ook Gaston en Leo dit deden toen DAT GAAT ER OVER van meesterwerken blijf je af dus ook van Gaston en Leo hun creaties.

Reacties zijn gesloten.