Oeioei, ik was dat helemaal vergeten zeggen: ik heb een tijdje een Sony α850 in handen gehad. Met een Zeisslens erop, een 24-70 mm f/2.8.

Een week of zo gehad, en to-taal halsoverkop verliefd op geworden.

Ik ga er niet enorm veel woorden aan vuil maken: ik ben, wegens een hele zak vol Nikonlenzen, een Nikonmens, maar als ik op wereldreis zou gaan en ik zou een nieuwe camera moeten kopen, dan zou ik meer dan twee keer nadenken over die A850.

De specificaties van het toestel zijn online te vinden, maar wat niet in cijfers te vatten is, is hoe ongelooflijk dat het licht binnenzuigt. Een full-frame camera, met zo’n grote sensor, en dan nog eens met in-camera beeldstabilisatie, en dan nog eens met een schrikkelijk goede lens als die Zeiss: machtig.

Dit bijvoorbeeld, met één losse hand getrokken aan het station, in het bijna-donker:

…en klik vooral eens door om het beeld in het groot te zien. Alle 24 megapixels ervan. Vier-en-twintig megapixel, gestabiliseerd, met een sensor die fotonen vreet, en een uitstekende lens: ik heb mij een week in de hemel gewaand.

Oh, en met zo’n full frame is een breedhoek ook écht een breedhoek, dat deed heel erg raar aan voor iemand die kleinere sensoren gewoon is. Een foto van iemand die alleen verlicht wordt door een computerscherm, vanop ongeveer anderhalve meter afstand genomen, wordt dan zoiets, aan 1/13, f/2.8, 70 mm – en 2000 ISO:

De A850 doet geen filmpjes, neen. Dat heb ik geen moment gemist. Hij doet ook geen Liveview (of hoe het ook heet bij Sony): je moet door de zoeker kijken om foto’s te nemen, het scherm is er niet voor bruikbaar. Ik heb daar niet wakker van gelegen: in een toneelzaal is zoiets enorm storend, in de zon is het onbruikbaar. Eén ding miste ik dat mijn helaas gestolen D300 wel had: meer focuspunten.

Maar dat zou het zowat moeten zijn. Enorm degelijk toestel, enorm fijn om mee te fotograferen. En het ligt enorm goed in de hand, en de bediening is degelijk maar eenvoudig, én het kost niet eens zo enorm veel: minder dan 1700 euro voor het toestel zonder lens. (De eerlijkheid gebiedt mij erbij te zeggen dat de lens waar ik minstens even verliefd op werd als op het toestel, minstens even duur is. Maar zo is dat met goede lenzen: vaak duurder dan het fototoestel.)

Heel erg jammer dat ik druk aan het werk was en dat er geen tijd was om foto’s te nemen: ik had er graag eens mee op stap geweest in de natuur of aan de zee.

Ik heb het ding met pijn in het hart teruggegeven.

Disclaimer-of-sorts, voor de zekerheid: met dank aan Sony die mij het toestel meegaf, en dat ik hier niet voor betaald word of zo, en dat het deze keer zelfs niet eens via een reclameregie of PR-bureau ging, maar dat ik toevallig in de buurt was. Oh, en dat ik positief ben, jawel, maar dat er één dezer nog een "een week met" met een Sony-product komt, en dat ik daar niét positief over ben, dus neen, ‘t is geen uitgekochten boel.