Vandaag was Zelie naar Brussel, examen gaan doen. Balletexamen, zo één van die examens waarmee ze dan overal ter wereld in de juiste graad kan beginnen, met een examinator die uit het buitenland komt en alles en alles.

Ondertussen thuis gezeten met Anna en de jongens. Louis en Jan hebben de hééééle namiddag op de Wii gespeeld: ze zijn een volledige level verder, ‘t schijnt. Ze waren zo opgewonden dat ze alletwee naar boven kwamen, zo van “we waren! en dan! een kasteel! en ik was dood! maar Jan was nog ééntje! en dan moest hij! en we moesten maar twee keer! of nee drie! en dan waren we gewonnen! want we moesten nog maar éék keer! springen! en hij was! dood! en nu zitten we een level! verder!”

Met één hand een artikel voor Gentblogt geschreven, en tegelijkertijd met Anna gespeeld. Samen naar Belle en het Beest gekeken. Gespeeld met de kat. Filmpjes gemaakt. Gepuzzeld. Verkleedfeestje gespeeld. En fotosessie gehouden:

(Natuurlijk dat Anna geen Anna zou zijn als ze er niet de helft van de tijd de zot mee aan het houden zou geweest zijn:)

Op hetzelfde filmrolletje stonden trouwens nog foto’s van Jan aan het voetballen, de laatste keer dat ik erbij was.

Het miezerde, het veld lag er als een modderbad bij, en de keeper van Jan’s ploeg had meer aandacht voor de moddertaartjes die hij aan het maken was dan voor dbal die keer op keer de netten in vloog.

Jan heeft zijn best gedaan.

Behalve als hij niet zijn best deed. En als hij op de bank vloog wegens “spelen” tijdens het voetbal spelen. Ik heb het niet meteen zien gebeuren, maar aan hun gedrag op de bank te zien, kan ik het mij levendig inbeelden dat ze niet met onverdeelde aandacht stonden te voetballen.

Die modder was écht interessant, blijkbaar.