Yo ho ho en een fles Batida: het is Eurosong, hoera hoezee. Nee, in dit stadium van het gebeuren kunnen er nog geen uitroeptekens van af.

Ik herinner mij Tom Dice van een behoorlijke what-the-fuck-avond met Bart Peeters, een eeuw geleden. Een eerlijk nummer, dacht ik dat het verhaal was. Waarom dan niet gewoon Tom Eeckhout, vraag ik me al een tijd af.

Afijn. Hij komt als tiende aan de beurt in een wat de boekjes een heel erg zwakke halve finale noemen. Allez hoppa.

Bart Peeters en André Vermeulen doen het commentaar, en ze zijn er vooralsnog in geslaagd om hun bitterheid in toom te houden, dat ze moeten commentaar geven vanuit een kot in Brussel in plaats van ter plaatse te zijn.

Ik hoop dat André in de rosé slaat, of in de advokaat, en dat hij nijdig begint te doen na een paar flessen.

Hola, drié presentatoren! Wat gaan we nu meemaken!

DAT WE OOK DIT JAAR NAAR DE CAMERA GAAN ROEPEN, gaan we meemaken blijkbaar. Toch wel vreemd, dat ze na al die jaren nog altijd niet op het concept “micro” gekomen zijn.

1. Moldavië – Run Away

Moldavische disco, door de Moldavische Reggi, blijkbaar. Die al zijn vrienden uit de jaren 80 meegenomen heeft.

Zoals bijvoorbeeld een meneer die op een platendraaier gesukkeld was met een kapotte viool. En dan een mevrouw van Milk Inc. En een meneer uit 1987 die de liefde bedrijft met een geplaybackte sax. De mevrouw van Milk Inc heeft trouwens een getemde turkooizen rups op haar schouder, fenomenaal!

2. Rusland – Lost and Forgotten

Oh la la. Een rustig nummer. Tom Dice mag het wel schudden.

Alhoewel: de meneer uit Rusland heeft denk ik een valling. Hij moest in alle geval een sjaal aandoen. En zanglessen volgen, maar daar is het nu al te laat voor, peisk.

Hola! Parlando: “Vot are you doink then?” “I’m lookink at yore photto!”

….eeeeeennnnn windmachine!

Ik vind, ze hadden Trololo moeten sturen.

3. Estland

Iemand die heel, heel, heel hard zijn best doet om zijn piano kapot te stampen, en dan vijf keer het lelijke broertje van Showbizz Bart.

Ze hebben geen tijd meer gehad voor een choreografie of zo, maar bon. Ik dénk ook dat de meneer van Estland erop rekende dat het publiek mee zou zingen, of toch minstens zou antwoorden, want na elke zin houdt hij zijn micro even van zijn wezen weg.

Do the bunny hop, denk ik, was de naam van zijn choreografie. Een kanshebber, zeggen de kenners in het hok in Brussel. Urgh.

4. Slovakije – Kristina

Daarzie, het vierde smaldeel genietroepen, verkleed als bomen.

Oh, en plots een nieuwe mevrouw op het podium. “Is zij moeder natuur of zo, met haar wit kleed?” wil Zelie weten. “Nee, ‘t is een dik engeltje dat Halleluja zingt,” moet ik haar teleurstellen.

Is het mijn gedacht, of duren die liedjes niet zo lang als anders?

5. Finland – Kuunkuiskajat (of zo)

Twee schone madams waarvan één met een trekzak, dat is al positief.

En twee meneers die wat in en uit beeld zwiepen. En een lichtgevende spons op het podium. Het is allemaal zo mak en zo tam, jongens toch.

Ze hadden Loituma moeten sturen in plaats van dit afkooksel.

6. Letland – Aisha

Een mevrouw die met haar tabbaard op het podium staat! De Letse Sylvie Melody, ‘t schijnt.

Oh, zo breekbaar van stem! Slechtere mensen dan mij zouden zeggen oh, zo vals van stem.

En ik heb mij vergist: ze is verkleed als een soort beige Janine Bisschops ten tijde van Keromar. Met combats.

Hey, en na het refrein is ze definitief naar oh, zo vals van stem-territorium verhuisd. Ik vind dat bewonderenswaardig: met vier achtergrondzangeressen nog compleet in de mist gaan.

Hey, windmachine! Ze heeft haar tabbaard aangehouden, awoert.

7. Servië – Milan Stankovic

“Ik vind dat gene mooie jongen. Nee, echt niet,” weet Zelie. Ik kan haar geen ongelijk geven.

Een achtergrondzangeres doet het kapotte popje van de Notenkraker, maar het helpt niet: die meneer ziet er zo akelig uit, dat ik mij zelfs niet kan concentreren op de danseressen. En dat hij zijn twee vrienden-loodgieters heeft meegenomen op dat podium: the mind boggles.

8. Bosnië – Vukasin Brajic

Het begint een beetje Lacs du Connemara, maar helaas, geen doedelzakken.

Hey! Een nummer dat ik niet afgrijselijk slecht vind! Een verfrissend gebrek aan pretentie, zelfs.

Onfortuinlijk dat er een achtergrondzangeres stond die een dode poedel in heur haar geplakt had, maar bon. De allereerste keer dit jaar dat ik de indruk heb dat het iemand is die voor zijn plezier staat te zingen.

9. Polen

Sneeuwwitje! En opera! Yes!

Kom aan mijn hart, Polen! Dát is wat we nodig hebben in het Songfestival. Ballet en bombast! Dansen en aria’s! Een opera op drie minuten!

EN EEN KLEDINGWISSEL!!! Yes! Geef die mensen een ticket naar de finale!

10. België – Tom Dice

Allez ju. Het begint goed, ze hebben de vlag van België verkeerd gezet. Alleen rood en geel.

Oei, en hij gaat al meteen een beetje vals. En zo een genepen stemmetje.

Met eigen inzendingen is het een beetje zoals met gijzelingen: Stockholmsyndroom. Ik kan me eigenlijk niet inbeelden wat de mensen ervan vinden in de zaal – ze klappen in alle geval mee. Jammer voor hen dat er dan net een tempowissel komt.

Gho. Het kan er wel nog door, vind ik.

11. Malta

Oh, zouden ze weer een dikke mevrouw en een kleine meneer met een moustache sturen?

‘t Is een mevrouw die scheel kijkt en in brand staat!

Verder is het wat saai, vrees ik…

WHOAAA!! Haar kleed vliegt weg! Mevrouw! Uw kleed vliegt weg!

Nee! ‘t Is erger! Haar kleed begint een solocarrière! Achter haar rug!

12. Albanië – Juliana Pasha

Een poedel op electrische viool, disco, en opstijgende epauletten: het kan niet stuk.

Akkoord, die mevrouw heeft een mond die een paar maten te groot is en ze heeft teveel tanden en zo, maar dat geeft niet. Ik vind het een wijs liedje. Op voorwaarde dat de Albanese bastaardzoon van de Andrés Rieu en Hazes zich wat meer koest houdt.

13. Griekenland

De Griekse vlag was ook verkeerd, met een blauwe balk teveel bovenaan, maar bon.

Spannend: een meneer die net een beetje te dik is voor zijn kostuum. Dat is helaas het enige spannende, voor de rest is het een opgewarm Club Medliedje. Tja. En niet goed voor de suspension of disbelief, dat ze eerst zogezegd op trommels staan te slaan, en dat er dan gescratched wordt.

Hoppa. Next.

14. Portugal – Filipa Azevedo

Oeioei, van die stemfiorituurtjes. Ik krijg daar de kriebels van.

En op het einde stond er blijkbaar iemand op haar teen.  Bleh.

15. De voormalige Joegoslavische republiek Macedonië – Gjoko Taneski

‘t Is een nieuwslezer met constipatie aan de zang, en drie mevrouwen met weinig kleren aan de “dans”, een gemak dat ik van die aanhalingstekens heb.

Kijkt luistert, dames: als ge zo’n bikini-achtig iets aan gaat doen, doe dan een string of tenminste een kleiner broeksken. Op deze manier ziet het er als een volle zwarte pamper uit.

16. Belarus – 3+2 featuring Robert Wells

“We are se fradgille lik maalted snaaw,” zingt de meneer. Achter hem zingen een aantal andere mensen, die denk ik gehypnotiseerd zijn: als ze hun best zouden doen, ze zouden niet miner enthousiast kunnen zingen.

Wel mooie mevrouwen, die verkleed zijn als een gouden en een zilveren en een bronzen medaille, en HOLA ze worden vlinders.

Nee, mijn uitroeptekens zijn op, sorry.

17. IJsland – Hela Björk

Een sympathieke zangeres, zegt André Vermeulen. Omdat hij niet durft zeggen een dikke zangeres.

Mijn uitroeptekens zijn nog altijd op, maar hey weet ge wat? Die mevrouw van IJsland mag door. Ze heeft een magisch schoon kleed aan, en ze kan degelijk zingen. Meer dan dat heb ik niet nodig.

En ‘t kan mij niet eens schelen dat er een achtergrondzangeres met wreed lelijke benen tussen staat.