Juicht de klokke! Bimbamt den meiboom! Hijst den blauwvoet! Haalt de gouden garve!

Ik kan me in mijn hele leven maar één of twee belastingsbrieven herinneren ingevuld te hebben, maar vandaag heb ik voor het eerst in ja-háren mijn belastingen ook echt ingevuld. Op tijd ingevuld, zelfs!

Met dinges, Taxon Web: de taxonomist in mij was content.

De interfacemens in mij was een eind minder content, bij de verschillende wizards die rare dingen deden bijvoorbeeld, of bij de onduidelijke layout bij tijden, en vooral dan toen ik voor de tweede keer alles mocht invullen omdat alles plots bleek weg te zijn, maar kom. Details. Bygones.

‘t Is ook wel confronterend, zo met de neus in de cijfers zitten. Blijkt dat mijn terugbetaalde kost voor het openbaar vervoer neerkomt op een brutomaandloon. Of dat al die keren dat ik geen nee durfde te zeggen tegen de mensen op straat en dat ik dus ondertussen aan Green Amnesty Handicap Unicef International Peace en watnog ongeveer een half maandloon geef op jaarbasis — ‘t is te zeggen, dat is het bedrag dat ik krijg als ik alle certificaten die ik nog vind bij elkaar optel. En dat ik al vergeten was hoeveel ik gaf aan een kindje in Nepal. Dat wij twee leningen lopen hebben, waarvan zelfs de nieuwste nog in Belgische Frank uitgedrukt werd.

Enfin bon. Ik moet geld terugkrijgen, zei Taxon Web mij, en daar ben ik natuurlijk content mee, ha!

Vanaf dit jaar, denk ik, doe ik het elk jaar. Euh. Doe ik het elk jaar zoals nu: met Sandra naast mij die weet waar de papieren en de facturen en de bewijzen liggen..