Ich bin es so satt. Ik wil een boek doornemen, en ik weet honderd procent zeker dat ik dat boek gekocht heb — ik ben er zelfs bijna van overtuigd dat ik het al twéé keer gekocht heb, maar ik kan het niet vinden.

In normale omstandigheden zou het boek in mijn bibliotheek zitten, in de afdeling Vakliteratuur (naast de afdelingen Fictie en Non-Fictie), alfabetisch op naam van de auteur, onder de M van McConnell. Ik weet ook hoe de rug eruitziet, ik zou het er meteen kunnen uithalen.

Maar dit zijn geen normale omstandigheden. Het zijn al meer dan tien jaar geen normale omstandigheden: mijn boeken zitten in een hele kamer vol dozen. En ik word er nijdig van, dat ik mijn boeken niet kan terugvinden.

Ik. Wil. Een. Bibliotheek.

“Ah, koop dan een paar boekenrekken”? Neen, niet echt: we willen een bibliotheek die past in de living, en een bibliotheek die past in het achterhuis. We willen daar een redelijk bedrag voor betalen: naast de keuken is de bibliotheek voor mij het hart van het huis.

En in een oud huis met scheve muren en vreemde trapgaten, waar er relatief veel boeken moeten in ondergebracht worden, is het niet evident om zelf wat planken tegen de muur te zetten.

Ik had het gedaan hoor, voorlopig, een meter of zeventig of zo boekenrekken. Die hebben er een paar jaar gehangen, maar ze zijn weer weggehaald toen we onze vloer legden boven. Wegens dat we er van overtuigd waren dat we meteen na de keuken de boeken zouden aanpakken.

En toen liep het mis met de mensen die de keuken deden. Sla mij dood, ik weet niet wat er gebeurd is, wij zijn doodcontent van de keuken en we zouden niet liever willen dat diezelfde mensen ook de rest van het huis zouden doen, we zouden ze aan iedereen aanraden, er waren geen discussies of zo: er was plots er een onverklaarbaar haar in de boter.

En sindsdien vinden we niemand die de bibliotheken wil doen.

We hebben denk ik ondertussen al bijna een jaar geleden drie verschillende schrijnwerkers gezien: één beginnende jongen, één die er al een tijd mee bezig was, één dame die een inschatting kwam maken voor een grotere firma.

En van geen van de drie hebben we ooit nog iets teruggehoord. Ze beloofden alledrie dat ze een offerte zouden maken — en tussen ons gezegd en elders gezwegen, het zou een obsceen hoog bedrag worden, dat wisten we en daar hielden we rekening mee — maar we hebben niet één offerte gezien. Zelfs geen emailtje meer om contact op te nemen.

Ik kan me inbeelden dat stielmannen liever geen moeilijke projecten aanpakken, absoluut. Dat ze liever een platte muur hebben waar ze een paar rechtopstaande planken tegen kunnen zetten, en daar dan wat horizontale planken tussen kunnen plakken. En dat onze living-bibliotheek-trap-hoek niet is wat ze als eenvoudig bestempelen.

Nu ziet het er niet uit, het is zowat de vuilbak van de living geworden, maar dit is het, waar een bibliotheek moet komen:

De mensen die de keuken gedaan hebben, hadden het allemaal al uitgetekend: aan de linkerkant moet ook nog een koker zitten waar buizen en draden door lopen, het moet aansluiten op het trapgat dat naar beneden gaat, er moet een leuning komen aan de trap, de trap moet afgesloten kunnen worden, achteraan komt het vol boeken, rechts moet er een bureau(tje) komen dat in de boekenkast ingewerkt zit.

En dan moet het ook nog verder lopen aan die rechterkant, voorbij de haard en tot aan de venster, met een zitbank-met-opbergruimte.

Nee, niet eenvoudig, ook al omdat er trappen in de hoek zitten en dat de balken lastig zitten, en dat de muren niet volledig vlak zijn en de hoeken niet 90°, en allerlei.

Maar het valt toch serieus tegen dat er geen enkele schrijnwerker te vinden is.

Als er één is die dit zou lezen: laat iets weten hé. Als dit gedaan is, is er nog een achterhuis te doen (zie alhier).