Wat een fijne stad, eigenlijk, Straatsburg. Een stad op mensenmaat, te voet te doorkruisen. Een stad met een kathedraal en met pleinen die gezellig zijn. Een stad met middeleeuwse straten vol oude huize en nieuwere huizen en nog nieuwere huizen en negentiende-eeuwse huizen en art nouveau-huizen en moderne huizen.

Geen Brugge, waar het er zelfs in de woonwijken uitziet alsof er niemand woont en waar een mens bijna bang is om een verkeerd gekleurde gordijn te hangen. Geen Brussel, dat van boven tot onder kapotgemaakt is door bouwpromotoren door de eeuwen.

Een plaats waar een UNESCO-bescherm plein als de Place Kléber is, en dat daar gewoon een lelijke moderne FNAC op staat. En dat er in de hoek een lelijk koude oorlog-gebouw alles overkijkt:

Al die bouwstijlen door elkaar, dat anarchisme, ik word er helemaal vrolijk van.

Oh, en de kathedraal, natuurlijk: geen flauw idee hoeveel er eigenlijk nog origineel beeldhouwwerk van is, maar ’t is in alle geval bloody impressive. Met allemaal tierlantijntjes en met een lichtshow ’s avonds laat en met vierges folles en vierges sages en met allemaal negers links en rechts en honden en duivels en heiligen en draken en leeghangers en martelaars en vanalles.

Ik vind het ook zo fantastisch dat ze niet écht Frans zijn, daar in Straatsburg. Dat als er een Parijzenaar of een mens uit Bordeaux of een mens uit Marseille of uit Brest of uit de Ardèche in de winkel staat, dat die allemaal bekeken worden als français de l’intérieur.

Dat de straten en de winkels twee- of drietalig zijn. Dat ik er op straat en in de winkels Elzassisch hoorde spreken.

Dat het er een fijne chaos is, op het Grande Île, van mensen en van geluid en pitta-bars en traditioneel vakwerk en lelijke en mooie huizen en oud en nieuw.

En gezellig. Ik heb het niet voor grote protserige pleinen. De grootsheid hebben ze in Straatsburg buiten het centrum gehouden, bij de instituties, en bij het station, dat ze gewoon in een luchtbel ingepakt hebben:

Nee, ik zat ’s avonds op terras in de binnenstad. Place Gütenberg, met een goed boek, live muziek op de achtergrond en lekker eten. Presskopf en jambonneau braisé, bijvoorbeeld, in Stadwappe/Aux armes de Strasbourg:

En dan babbelen met de mevrouw van daar, over Gentse Kop en of het eigenlijk toevallig is dat ze daar in Straatsburg hij hun lokale uuflakke ook iets mosterd-achtigs hadden, en dat ze daar vreemd genoeg ook Tierenteynmosterd kende wegens ooit in Gent geweest te zijn voor de Gentse Feesten.

Straatsburg is leutig. Geen idee of het een fijne stad is om te wonen of om op vakantie naartoe te gaan, ik ben er eigenlijk alleen nog maar een paar keer gaan werken, telkens een week of minder — maar dáár is het wel ideaal voor. Ik zou er eigenlijk niet eens tegenop zien om er meer te moeten gaan.