Mag het ondertussen eens gedaan zijn, ja?

“Het moest er ooit eens van komen,” zei Martine Tanghe. Of iets in die zin. (Het was trouwens, geheel terzijde, een tijdje geleden dat ik het nieuws nog gezien had, en het viel me voor het eerst op dat Martine Tanghe eigenlijk een oud vrouwtje geworden is, hoe ze er grinnikend en Palpatine-achtig voorovergebogen monkelend zat.)

Nu ook seksueel misbruik door een kloosterzuster! Exclusief! Fantastisch! Bijna likkebaardend, hoe het er op het nieuws over ging, als eerste item van de avond — niéts in de hele wereld was belangrijker vandaag, minuten aan een stuk, dan twee kloosterzusters die een halve eeuw geleden een jongen zouden gepijpt hebben.

Seksueel misbruik van kinderen is onverontschuldigbaar, laten we daar heel wel over wezen. Niéts kan dat goed praten. En zeer zeker, het kan zijn dat een misdrijf verjaard is, en dat er discussie is over wat schuld is, en wat verantwoordelijkheid is, en wat morele schuld en verantwoordelijkheid zijn. Dat zijn belangrijke discussies, en het kan zeer goed zijn dat iemand juridisch niet schuldig is maar moreel wel, en misschien zelfs omgekeerd, en we mogen over geen van die zaken licht gaan.

Maar het begint toch serieus wat tegen te steken. Voor elke non die in de jaren 1960 een jongen misbruikt heeft — en elke jongen is er een teveel, zonder-de-minste-twijfel — zijn er toch wel duizend andere dingen die ook erg zijn, maar waar zeer hard over gezwegen wordt? Omdat het —excusez le mot— minder sexy is om eht erover te hebben?

Het doet me wat denken aan de discussie over foie gras: véél gemakkelijker om te protesteren tegen foie gras (terwijl die beesten het helemaal zo slecht niet hebben) dan te protesteren tegen goedkope eieren uit legbatterijen. N’est-ce pas, mensen van GAIA?

Seksueel misbruik is een vorm van machtsmisbruik, en van alle tijden, alle plaatsen, alle rangen, alle standen. Béétje hypocriet om nu te doen alsof het alleen in de katholieke kerk zou bestaan. En om de acties van mensen twee of drie generaties geleden te houden aan de tijdsgeest van 2011.

4 reacties op “Mag het ondertussen eens gedaan zijn, ja?”

  1. De arrogantie van de zin ‘Dit was hét nieuws’ overvalt me telkens weer. Zie ook parachutemoord, marollenmoord etc. Gelukkig zijn er nog sites als apache.be

  2. Ik ben het helemaal met je eens. Ik zei onlangs in een gesprek hierover dat misbruik binnen het gezin, de familie de meest voorkomende vorm van misbruik is en dat misbruik nog altijd voorkomt, minder in de kerk (want die lopen leeg), maar in sportclubs, op scholen, in instellingen, thuis,… en het gesprek viel stil. Ik zei blijkbaar iets heel shockerends. Misbruik thuis, stel je voor. Het is blijkbaar veel gemakkelijker om te schieten op de kerk dan onder ogen te zien dat familieleden soms ook niet van zoon/dochter/neef/nicht/… kunnen afblijven.

  3. Toch een klein detail: sportleraars, nonkels, tantes enz… houden zich niet bezig met andere mensen op te leggen hoe ze hun leven moeten leiden. De kerk doet dat wel. De kerk eigent zich bovendien een soort morele superioriteit toe en aarzelt niet andersdenkenden te veroordelen. Vind je het dan gek dat de verontwaardiging over de misbruiken in de kerk groter is dan over misbruiken in scholen en familieverband?

    Voor de rest deel ik trouwens volledig de mening van de heer Vuijlsteke.

  4. Jan, de kerk verkondigt inderdaad hoe je het best je leven leidt, maar slechts een minderheid (laat ons hopen) van alle priesters, pastoren, nonnen en consoorten misbruiken kinderen, dus dat argument gaat voor mij maar gedeeltelijk op. En hoe groot is het morele gezag van een vader niet, of een sportleraar? En de hypocrisie die het misbruik in eigen kring moet toedekken? Ik ben niet gelovig, niet gedoopt, maar ik begrijp niet waarom de morele verontwaardiging groter moet zijn bij misbruik in de kerk. Misbruik in een gezin is even schaamteloos. Misbruik in familieverband, waar het beeld van de happy family ook wordt hooggehouden, is even schaamteloos. Mij lijkt het net gemakkelijker om zo’n hele hoop ouderwetse pieten en masse te veroordelen dan te beseffen of te veroordelen dat gewone vaders, moeders, neefjes, leraars etcetera bevriende en verwante kinderen verkrachten.

Reacties zijn gesloten.