’t Is gelukt! We hebben, ’t is te zeggen eerst Jan en ik een uur of twee, en dan Louis en ik een uur of twee, samen Minecraft gespeeld!

De laptop van Apple waar ik op werk is niet het snelste van alle toestellen, Minecraft gaat er niet zo snel op, maar het gaat wel. De computer in het achterhuis daarentegen, die is eigenlijk relatief wel een snelle computer, maar Minecraft is er altijd al redelijk hit & miss op geweest: soms eens verblindend snel, dan weer zo traag als een mindervalide langpootmug in een pot mayonaise.

Wat bleek? Het was Java verdorie. Dat niet zo goed om kan met processors met meer dan één core. De oplossing: de affiniteit van Java op één core zetten, en hopla, het draait zoals het zou moeten.

En dan stond niets nog in de weg dat we zouden samen spelen: twee computers die aanvaardbaar snel werken, een server die op geen van de twee computers staat (en die zelfs toegankelijk is van om het even waar in de wereld! als de kinderen wat beter kunnen spelen, kunnen ze met vrienden en familie op verkenning gaan!), en tijd zat.

Jan en ik hebben samen een huis gemaakt in de buurt van ons spawning point. Met twee deuren en een dak. Daar hebben we samen bomen voor omvergekapt, en een pikhouweel gemaakt, stenen en steenkool uitgegraven, tortsen gemaakt, de muren van het huis gezet en het dak erbovenop.

Met Louis ben ik naar mijn ander huis gegaan, waar we een groot plat veld gemaakt hebben — heuvels afgraven en dalen dempen — waar we dan een boomgaard op geplant hebben. En dan hebben we glas gemaakt om in het huisje te doen, en zijn we op verkenning gegaan in de buurt.

En we hebben een chunk error gevonden!

(De kinderen hebben één account samen, die “achterhuis” heet wegens dat ik meestal in de trekzetel boven in het huis speel, en zij in het achterhuis.)