‘t Is ‘t schijnt nu zondag vaderdag.

Ik ben daar eigenlijk allemaal niet zo voor, die uitgevonden feesten en dingen, maar hey, op ‘t school moeten ze hun voorwendsels voor knutselprojecten hebben, dus kijk. Ik heb al een kast vol place-mats, potloodhouders, papiergewichten en kaders-met-schelpen-dan-wel-pasta liggen, en er komt ongetwijfeld weer een stapel bij dit weekend.

Normaal gezien zou Louis een kader moeten geven met een foto van zichzelf aan het strand en allemaal schelpen errond, wegens zeeklassen geweest, maar aangezien de duts wegens hospitaal niet mee is gegaan, moest hij zelf een foto meenemen. Die ik dus nog moest maken, want ik had geen recente foto’s van hem waar hij van kop tot teen op staat.

Gisteren op straat, dan maar:

…en als om te bewijzen dat wij allemaal verschillende kinderen hebben en dat er geen twee van de vier op mekaar lijken, schoot Jan er zich ook tussen:

Ik kijk er eigenlijk bijzonder hard naar uit om te zien hoe ze allemaal uitdraaien, binnen nog een paar jaar.

Ah, en ‘t doet er mij aan denken: ik moet dringend eens foto’s op papier zetten. Ik denk dat het ondertussen tien of zo jaar geleden is dat ik nog eens een foto op fotopapier heb doen zetten: al die duizenden foto’s van de kinderen en van beesten en al, dat staat alleen digitaal op de computer. En links en rechts in de klaawd, natuurlijk, stukken en beten in jpg bij Flickr, en stukken en beten in raw bij Amazon en bij Dreamhost.

Maar het zijn toch geen foto’s gelijk vroeger, die dan rondgedeeld werden op familiefeesten.

Ik peins dat ik eens een serieuze bestelling ga plaatsen, met een paar honderd foto’s die ik zeker niet kwijt wil. En dan naast de klaawd ook gewoon in albums steken. In twee of drie exemplaren, en dan uitdelen aan de familie.