Elk huis in verbouwingen heeft er één, denk ik: de brolkamer.
De kamer die niet vreselijk hard gebruikt wordt, en waar de dozen zich opstapelen. En de plastic zakken. En de kisten. En de papieren. En het speelgoed.
Bij ons was het het bureau vooraan: de plaats waar na verloop van tijd niemand meer binnen gaat behalve om er nóg maar eens een zak in te gooien. Of een stapel papier, of speelgoed dat in de weg ligt en nu uit de weg moet, naar om het even waar, maar nu uit de weg want het volk zal er binnen vijf minuten zijn.
De stratigrafie van wat er lag, zegt mij dat er een jaar of vier geleden nog moet actief gespeeld geweest zijn in die kamer. Misschien zelfs minder lang geleden dan dat — maar ik kan het niet echt geloven, als ik kijk hoeveel stof en vuil er lag.
OK, er zitten open gaten in het plafond die rechtstreeks naar een afgedankte schouw leiden, en er komt geen kuisvrouw meer binnen sinds mensenheugenis, en het is dus ergens te begrijpen dat het niet meer doenbaar was, maar toch. Schaamtelijk.
Enfin bon.
Vanmiddag een mailtje van de verbouwmens. Of we het bureau tegen morgen zouden kunnen leeg maken, want morgen zouden ze er het plafond en de elektriciteit willen doen.
Ghyaaaa!! Paniek!
Want ja, we weten al een tijd dat het er aan zat te komen, maar tijdens de week lukt het nauwelijks om er iets te doen, en in het weekend kan het dan eventueel wel, maar ‘t is nu al weken en weken aan een stuk dat er elk weekend wel iets te doen is.
Vandaag dan maar nood-opkuis gedaan. Met mijn broer. En we kunnen alletwee niet tegen stof: joy.
Ik zit al een uur of twee in de zetel met koorts van de allergie, denk ik. Of ‘t moet zijn dat ik toevallig ook juist een valling of zo opgedaan heb.
Koppijn, loopneus, katoen in mijn ogen: tijd om cito presto in bed te sukkelen, me dunkt.
En hopen dat het genoeg in orde zal zijn morgen, voor de verbouwmensen. Dan hebben we misschien morgen of overmorgen al een plafond in het bureau. Met verlichting en dingen.
Ja, ergens wel herkenbaar. In het begin woonden we op het gelijkvloers, en dan was ‘boven’ de (onafgewerkte) rommelkamer. Dan verhuisde de slaapkamer naar boven, en werd de oude slaapkamer beneden weer tijdelijk rommelkamer, tot daar behang en meubels kwamen. De helft van den boven was dan nog rommelkamer, tot er een kleerkast in een van de rommelkamers kwam. Nu is er nog één (beperkt) rommelkamertje (waar ook schoenen, skischoenen, skihelmen, luchtmatrassen, slaapzakken etc opgeborgen staan). En hier en daar nog een rommelkast. Maar we gaan erop vooruit. Onlangs wel een nieuw bed gekocht en van de veronderstelling uitgegaan dat de levermannen het oude bed gingen meenemen. Quod non. Toen we dat hoorden hebben we dat bed op twee minuten (ik denk dat ik zelfs niet overdrijf) afgebroken en naar een andere kamer gebracht. Benieuwd hoe lang dat hier nog gaat staan staan.
‘t Is inderdaad zeer herkenbaar. Bij mij staat het legen van de rommelkamer op het programma voor augustus. ‘k Heb er twee weken voor uitgetrokken. ‘t Is te zeggen, ik ga ook nog andere dingen doen in die twee weken, zoals het oplossen van alle andere openstaande punten (bv. net zoals elk huis in verbouwingen/nieuwbouw een brolkamer heeft, heeft elk huis in verbouwing/nieuwbouw nog niet overal plinten). Chapeau dat ge die kamer op een dag hebt leeg gemaakt.
aan de RTT telecard te zien, gaat het hier volgens mij eerder om archeologische opgravingen, dan om een opruimactie 🙂
Een rommel_kamer_, dat lijkt mij eerder een uit de hand gelopen “man drawer” : http://www.youtube.com/watch?v=RgUpDGAIdds
Nee nee: wat er lag, was vooral speelgoed en oud papier (tijdschriften, dossiers, notities, cursussen, …).
En fotoalbums.
Oh en wat meteen weggepompt is al heb ik er vele vakantiejobs en bijeengespaard loon aan opgedaan: netwerkkaarten, geluidskaarten, geheugen. En zo ongeveer alle video- en geluidscassettes die er nog lagen, en CD-ROMs en tape backups en ZIP- en JAZ-disks en dergelijke.
Haha, de plinten inderdaad. Wij wonen hier nu vijf jaar. Eerst een jaar of twee, drie zonder ergens plinten. Dan in één kamer, dan in drie, een jaar later nog eens in vier. Sinds vorige week kunnen we zeggen vier en driekwart. De resterende lopende meters plint zijn besteld… Benieuwd hoe lang ze gaan liggen eer ze tegen de muur hangen. 🙂 Maar plinten zijn verre van levensnoodzakelijk gelukkig.