Gisteren met de architect naar de staat van de farcen gekeken.
Het dak moet blijkbaar niet zo dringend gedaan worden, dat zou het plafond in de living dus niet moeten tegenhouden. Die rare tegeltjes/pannen aan de linkerkant van de schouw, die mogen gewoon blijven zitten: als ze gefixeerd zijn, kraait er geen haan naar wegens dat ze toch achter de kasten zitten, en dat zou de voortgang van de muur niet moeten tegenhouden. De ramen, die kunnen op de binnenkanten van de raamopeningen zelf ook afgewerkt worden, dat moet dus ook noch plafond noch muur tegenhouden.
De kappoten aan de schouw, daar is het zaak van een stukje kapotte kappoot kappen, een beetje steen of zo onder te metsen, en we zijn good to go. De kappoot aan de andere kant… een ander paar mouwen.
Om eenbeetje de omvang van de catastrofe te schetsen — de laatste meter of zo van die balk waarop het dak rust, gedraagt zich niet zo dragend meer. Proefondervindelijk: een stukje van die balk eruitgebeiteld, en kijk:
Euh, nee, dragende structuren horen zich niét zo te gedragen.
De architect gaat met de verbouwmens bellen, en zij gaan er samen uit raken of het de verbouwmens zelf is die die ene kappoot zal repareren of niet, en of hij daarvoor de kinderkamer gaat moeten openbreken of niet.
We gaan meer weten later vandaag, denk ik.
Have you been working out Michel?? 😉
mighty Michel! Mijn schoonbroer-architect heeft ons ooit verteld dat heel wat (oude) huizen uit gewoonte blijven staan: omdat ze er al lang staan en/of omdat ze tegen elkaar aanleunen en zich gezet hebben. Wellicht is dat bij jullie ook het geval. Maar dat is uiteraard geen reden om die balken niet deftig te ondersteunen. Veel goede moed!