Kijkt, kijkt! Gisteren:

Vandaag:

De schouw is weg. Een deskundige zou u aan de hand van de bakstenen en het al dan niet zichtbare roet ongetwijfeld kunnen zeggen wanneer de schouw gebouwd is, hoeveel verbouwingen ze ondergaan heeft, en hoe lang het al geleden is dat daar nog een vuur in gebrand had, maar ik ben geen deskundige: al wat ik weet is, er stond een schouw die redelijk wat plaats innam, en nu is er geen schouw meer. 

En ja, ik vind het ergens ook wel spijtig: ik had het ook al in mijn hoofd zitten, zo’n haardvuur in de living. Of als een haardvuur onrealistisch was (waar zouden we het hout halen?), dan toch tenminste gashaard, met vlammen en alles. Want vlammen zijn wijs. Dingen in brand steken is wijs. Euh, gezellig, bedoelde ik natuurlijk. Niet alsof ik heel de tijd zou willen dingen in brand steken of zo, of dat ik een ongezonde fascinatie met vuur heb, of zo. Of zo. Tuurlijk niet. 

…maar goed, die haard was een groot lomp ding, en realistisch gezien gingen we die haard of dat gasgedoe waarschijnlijk nooit echt aan staan hebben, ook al omdat het alleen maar voor de esthetiek zou geweest zijn en niet om te verwarmen, dus hey. 

G’bye, schouw. 

En hello, grote ruimte voor allemaal kasten:

De situatie met de kappoten en het dak, dat wordt opgelost door verbouwmensen in ruggespraak met architect. In alle geval is vandaag de afbraak, voor stabiliteitsredenen, van het dak naar beneden gebeurd, en staat er daar boven op het dak nog een stuk schouw van een centimeter of twintig dat boven de solin komt, en dat kan dienen als steun voor de voorlopige dakdichting. 

Ik leer hier dingen bij, ‘t heeft geen naam: de solin, in het Schoon Vlaemsch heet dat blijkbaar gewoon prozaïsch een “slab”, is dat ding rond een schouw, in van dat buigzaam metaal, dinges, ik zou het duizend keer zeggen, om het waterdicht te maken. 

(Tenzij men de Internationale Etymologische Taalsleutel volgt, natuurlijk: in dat geval is het Franse woord solin te herleiden naar intertaal schol-chich-in, wat bewerkt kan worden tot school zich in, en dus “iets dat ergens tussen verscholen zit” betekent. Ik kan Taalsleutel.nl heel erg aanraden aan al wie een paar momenten heel erg hard what the actual bloody fuck wil denken.)

Maar goed dus: de situatie met de kappoten, die zal voor volgende week zijn. Ik heb er vandaag nog eens een foto van genomen in ruimere context: nu die schouw er niet meer is, is het grappig om zien wat voor een vreemde bokkensprongen de structuur van het huis neemt, tussen plafond, vloer en dak. 

Aan de linkerkant van de schouw:

En aan de rechterkant van de schouw:

Gho ja. ‘t Zal zijn tijd wel duren, zeker? 

Morgen mogen we op kousenvoeten op het eerste verdiep van het achterhuis lopen: wij gaan dat vieren door er Ikea-meubels in elkaar te vijzen. 

Morgenochtend breng ik Anna naar ballet en alles, en gaat Sandra met mijn broer naar de Ikea om de hoek een grote kleerkast halen, en nog wat ander gerief. Geen idee wát precies, maar dat zien we dan wel, dan.