Dat is wat mij gevraagd werd, en dan doe ik dat maar. Random, op basis van de dingen die ik graag nog eens voor de eerste keer zou lezen, zonder echt een systeem en in willekeurige volgorde:

• Pavane (Keith Roberts, 1968). Een alternatieve geschiedenis: wat als Engeland niet Protestants was geworden? Verteld in kleine wonderschone schuifjes, perfect om hier en daar tussendoor te lezen.
• Ender’s Game (Orson Scott Card, 1985). Card is ondertussen een soort extreem-rechtse zot geworden, maar dit blijft wel een meesterwerk. Ook al in schuifjes te lezen, en erg snel bovendien. Voor amateurs: er zijn nog vervolgen.
• Dragonriders of Pern: Dragonflight, Dragonquest, Dragonsong, Dragonsinger, Dragondrums, The White Dragon (Anne McCaffrey, 1968-1979). Enorm graag gelezen als tiener. Geen idee of het overeind blijft, maar ik vermoed dat het qua wegvluchten van de wereld wel heel hard kan tellen.
• Necroscope, Necroscope II, Necroscope III The Source, Necroscope IV Deadspeak (Brian Lumley, 1986-1990). Heh. Speaking of guilty pleasures. Harry Keogh kan spreken met overleden mensen. En van die mensen leren en zo. En er zijn vampieren in het spel. In latere boeken kreeg het allemaal een vreemd soort zweverige BDSM-met-inktvissen-vibe, maar de eerste paar boeken lazen als een trein.
• A Song of Ice and Fire: A Game of Thrones, A Clash of Kings, A Storm of Swords, A Feast for Crows, A Dance with Dragons (George R.R. Martin, 1996-2011). Hey, ‘t zijn ook echt goeie boeken. Er is niet alleen de tv-serie.
• The Forever War (Joe Haldeman, 1974). De Vietnam-oorlog zoals hij beleefd werd en wordt die hem meegemaakt heeft. Maar dan in de ruimte. Een klassieker, die ik veel te lang geleden gelezen heb, en die ik bij deze besluit meteen opnieuw te lezen.
• The Time Traveler’s Wife (Audrey Niffeneger, 2003). Pulp! Romantiek! Reizen door de tijd! Bleitboek!
• Acacia: The War with the Mein (David Anthony Durham, 2007). Het enige boek op de lijst dat ik zelf nog niet gelezen heb. Mijn van harte aangeraden, en kijk, bij deze staat het meteen op mijn eigen vakantielectuurlijst ook.
• The Baroque Cycle: Quicksilver, The Confusion, The System of the World (Neal Stephenson, 2003-2004). Hoe? Boeken over de 17de-18de eeuw zonder robots of aliens of tijdreizen, is dat tegenwoordig ook al science fiction? Euh ja, blijkbaar: ‘t gaat over wetenschap en het is fictie, dus ‘t is science/fiction. En op een andere manier: de wereld is evenveel een personage als de personages zelf, en London in 1690 is even ver van ons verwijderd als Mercurius in 2312, dus kijk voilà: science fiction.
• Good Omens: The Nice and Accurate Prophecies of Agnes Nutter, Witch (Neil Gaiman & Terry Pratchett, 1990). Fantastisch goed, vond ik in de tijd. Ik heb het sindsdien niet meer herlezen, maar komaan: Neil Gaiman én Terry Pratchett? Samen?
• I am Legend (Richard Matheson, 1954). Nog een boek dat ik wil herlezen. ‘t Is niet de film met Will Smith. Ik heb die nog niet gezien, maar als ik het goed begrepen heb, is dat een soort vreemd verwrongen tegengestelde bizarro-versie van dit boek. En zijn het onder meer ook net de woorden “I am Legend” die in de film zowat het omgekeerde zijn van wat ze in het boek zijn. Ahem.
• Flowers for Algernon (Daniel Keyes, 1966). Charlie Gordon is (ik zoek even naar de politiek correcte term de la décennie) veel minder dan gemiddeld begaafd, maar hij probeert toch te leren lezen en schrijven. Hij wordt uitgekozen voor een experimentele procedure om hem verstandiger te maken. De procedure is een succes. In het begin.
  Mach-tig schoon.
• The Stars My Destination (Alfred Bester, 1956). Een van die visionaire klassiekers uit een ver vervlogen verleden waarvan iedereen zegt dat het fantastisch goed is. En ze liegen er niet over: hard aangeraden.
• Hyperion (Dan Simmons, 1989). Zes verhalen, en het eerste boek van vier. De zes verhalen kunnen op zich staan, het eerste boek ook (ondanks de massief grote cliffhanger). Ik vond het toen ik het las, in 1989 dus, van het beste dat ik al gelezen had.
• American Gods (Neil Gaiman, 2001). Hugo gewonnen, Nebula gewonnen, Locus gewonnen, Bram Stoker gewonnen. Dat zegt al iets. Ik herinner me dat ik licht teleurgesteld was door het einde, maar dat was vooral omdat ik er zó snel in aan het lezen was dat ik aan veel te veel pagina’s per minuut zat om het nog allemaal in detail te volgen. Misschien dat ik het eens in audioboekformaat moet lezen.
• A Wizard of Earthsea (Ursula K. LeGuin, 1968). Eén van de boeken waar ik mezelf Engels heb leren mee lezen. Geen idee waarom ik hier plots aan moet denken als aan te raden boek, maar nu ik het zeg: eigenlijk eens benieuwd om het ook te herlezen. Er is nog een rist vervolgen, trouwens.
• Tigana (Guy Gavriel Kay, 1990). Een verfrissing in het genre: eens géén pseudo-Arthuriaanse wereld of geïdealiseerd middeleeuws Engeland als inspiratie voor een fantasywereld, maar een middeleeuws Italië, met een resem stadstaten die al altijd in ruzie met elkaar liggen. Onvergetelijke personages, ook. Geen bordkarton of niets.
• The Mists of Avalon (Marion Zimmer Bradley, 1983). Bradley’s schtick is dat ze bekende verhalen of geschiedenis hertaalt vanuit het standpunt van de vrouwen die erin voorkomen. Neen, geen pseudo-blecch-feministische herstory: gewoon enorm goed geschreven en ontroerend.

En dan merken dat ik al aan meer dan dertig boeken zit en dat daar meer dan een vakantie voor nodig is. Allez ju, nog eentje, om de cirkel rond te maken.

• Ash: A Secret History (Mary Gentle, 2000). Science fiction en geschiedenis en fantasy en 15de eeuw en geschreven door een vrouw en met een vrouwelijke protagonist, en met tijdrijzen en alternatieve geschiedenis en ontroerend en mooi en heel erg aangeraden.

Ha.