Ik kan dat verstaan, de nood om tijdens een voetbalmatch vanalles te roepen, maar tegelijkertijd heb ik er altijd al een hekel aan gehad, bij de matchen van Jan, dat er dan van overal instructies komen. 

Breed spelen! Passen! Passen! Hij staat vrij! Dario zien! Dario zien!! De paal! Aan de paal!!

Neen, dan dit jaar: specifieke instructies van de trainer dat het niet mag, instructies geven. Hoera:

Ik zou met aandrang de ouders willen vragen het coachen van de spelers tijdens de wedstrijd aan de trainers over te laten. Wij maken op voorhand afspraken met onze spelers en sturen tijdens de match bij waar nodig. Als spelers dan ook nog eens hun ouders richtlijnen horen geven, geraken zij al snel het noorden kwijt. Dit kan leiden tot misverstanden op het veld. De spelers hebben op training al enkele dingen geleerd en als trainers willen wij zien in hoeverre ze die zaken toepassen in wedstrijden. SPELERS MOGEN FOUTEN MAKEN ! ! ! Belangrijk is dat ze uit die fouten leren. Door hen constant voor te kauwen wat ze wel en niet mogen doen, maken wij er geen kritisch denkende spelers van, maar Playstation-voetballers. Hoe ouder zij worden, hoe meer zij zullen moeten leren nadenken en minder richtlijnen de trainers tijdens de match zullen geven.

Zo is het maar net. Morgen thuismatch tegen Laarne-Kalken, en Jan speelt. We gaan zien wat we gaan zien.