Vanavond is Detlef De Vlooiendoder langsgekomen, met een een rugzak vol gif die hij op onze vloeren gedumpt heft.
“Tot binnen twee drie weken”, zei hij na afloop. En dat we zeker een uur niet binnen mochten en daarna hard moesten verluchten. En o ja: dat de vlooien nu wel een tijd actiever zullen zijn dan ze vroeger waren.
Zucht.
We zijn naar MacDonalds gaan eten, in afwachting — om de twee drie jaar of zo doen we dat wel eens omdat we vergeten zijn hoe afgrijselijk slecht het daar is — en ’t was effectief in orde. ’t Zal voor binnen méér dan een paar jaar zijn.
Urgh.
En dan ben ik nu data in een website aan het steken en ondertussen naar oude tv-series aan het kijken. Ik heb juist de twee jongste in bed gestoken, en Sandra zit met de twee oudste bij een vriendin.
Het boeiende leven ten huize alhier, ha!
Reacties
4 reacties op “Vlooien en Macdoodle en data-input”
Wij hebben het ook ooit voorgehad na een reis, in combinatie met warm weer. Een baby vol vlooienbeten, horror! En dus ook geen gifgas, wegens baby in appartement.
Mag ik u eens een zotte tip geven die overigens wel werkt?
Men neme een glazen kom (wij gebruikten van die glazen overschalen), zet er een kaars middenin, vul de kom met water en doe er enkele druppels afwasmiddel bij om de oppervlaktespanning te verminderen. Kaars aansteken, lichten uit. De vlooien springen naar het licht van de kaars en verdrinken.
Ons huis stond vol kommen en elke ochtend telden wij de vlooien, elke dag werden het er minder. Succes!
en als ze goed springen verbranden ze zich ook nog eens!
Ge hebt “ten luize alhier” verkeerd geschreven. Hahaha. Haha. Hah.
Terzijde: wat was er gisteren in de Langemunt te zien waar ge zo geconcentreerd naar keek en zelfs rechtsomkeert voor maakte? 🙂
Helemaal niets. Behalve dat er wat discussie was over waar we naartoe zouden gaan, en dat ik heel erg actief iemand probeerde te ontwijken die ik ab-so-luut niet wou zien. 🙂