Oh dear! Oh dear! I shall be late!

Mijn emaildink piepte, daarnet. Dat doet het elke dag heel de dag, dus ‘t is eigenlijk een leugen als ik zei dat het piepte: ‘t is gewoon telkens ik ga kijken dat er nieuwe dingen in zitten — leve GMail’s priority inbox, want anders verzoop ik in 500 mails per dag, de spam nog niet eens meegerekend.

Afijn. Het was een Amazon-mail die mijn aandacht trok, deze keer:

Screen Shot 2013 02 14 at 10 00 17

Meestal zijn die Amazon-mails niet echt buitensporig nuttig — de vorige begon aldus:

Screen Shot 2013 02 14 at 10 05 59

…terwijl ik al twee van die Raspberry Pi’s liggen heb, én dat ik ze goedkoper gekocht heb dan dat. ‘t Is typisch: dan zou een mens een scanner kopen bij Amazon, of een rekenmachine, of een lampenkap, of een stoomstrijkijzer, en dan zijn de recommendations de volgende paar weken steevast een andere scanner, een meer krachtige rekenmachine, een licht goedkopere maar gelijkaardige lampenkap, of precies hetzelfde stoomstrijkijzer van een andere leverancier.

Maar bon, ik zet die mails niet af, omdat er van tijd tot tijd wél eens dingen in staan die mij interesseren. Zoals daarnet, dus. Want ik had deel één al gelezen en ook deel twee, en dus ben ik uiteraard geïnteresseerd in deel drie. 

Maar dan komt het: kak, nóg een boek op de lijst te lezen boeken. Ik wil uit pure koppigheid alle Horus Heresy-boeken lezen (bezig aan nummer 12, voor het moment), en dan wil ik de Northland-trilogie lezen van Stephen Baxter, over een alternatieve prehistorie waar Doggerland niet door de golven verzwolgen werd. En ik las gisteren over The Mirage dat al een paar maand op mijn lijst stond. En ik wil de rest van Le tueur (her)lezen (bezig aan nummer 5, voor het moment), en ik wil aaarggh! tienduizend dingen lezen, en het zal niet lukken, dat weet ik nu al, zelfs al had ik alle tijd van de hele wereld, moest ik nooit meer gaan werken en kon ik heel mijn leven lezen. 

Want het is nog meer dan dat: ik wil ook al die films zien, en al die series, en ik heb ideeën om dingen te programmeren, en ik zou willen iets met mijn handen doen van houtbewerken of zo, en ik wil foto’s nemen, en ik wil mij eens door een heel kookboek werken, en ik wil nog zó enorm veel doen, en ik weet gegarandeerd honderdtachtig procent zeker dat dat allemaal niet zal niet lukken. 

Hoe leven mensen daarmee, met dat loden besef dat het niet zal lukken? Dat er niet genoeg tijd is? Nooit genoeg tijd?

Bij mij is dat een dagelijkse strijd om toch maar iets te doen zodat ik er toch maar niet aan denk dat ik allemaal andere dingen zou kunnen doen en dat ik ze niet aan het doen ben. Dat elk boek dat ik lees honderd andere boeken zijn die ik niét lees. Elke minuut boeken lezen een minuut is dat ik geen andere dingen kan doen. Elk uur slapen een verloren uur is. 

Ze zijn zeer ver te zoeken, apatheia en ataraxia. Ik denk soms dat ik beter om een voorschrift voor het-kan-mij-allemaal-niet-schelen-pillen zou lopen. 

6 reacties op “Oh dear! Oh dear! I shall be late!”

  1. Hm, waarom blog je erover? Met dat, wat, kwartier?, had je alweer meer kunnen lezen.

    Of behoort bloggen tot de dingen die je absoluut wil doen?

  2. Ik heb net hetzelfde probleem, ik heb een lijst van 4000 boeken die ik nog wil lezen, en als ik er een per week lees (veel sneller dan dat lukt dat niet met werk, gezin, etc) moet ik nog 76 jaar lezen en ik ben er vrij zeker van dat dat niet gaat lukken. Daarbij komt nog dat per liedje dat ik leer kennen ik gegarandeerd een hele backcatalogue wil beluisteren, per boek van een auteur die ik goed vind ik obsessief compulsief ook zijn of haar ander werk wil lezen en per film die ik zie van een goeie regisseur ik ook zijn ander werk wil zien en gegarandeerd ook het boek wil lezen (wie weet staat er relevante info in die in de film niet getoond wordt). En dan is er nog Feedbooks en wil ik nog allerlei manuals lezen en methodologieën bestuderen (die gegarandeerd beschreven staan in een PDF van 400+ pagina’s)

    It’s like it never ends!!! Het leven pré-internet was toch makkelijker hoor, als je toen niet regelmatig de FNAC of zo binnenwandelde wist je niet dat er boeken waren die je nog niet gelezen had.

    Ignorance is, once again, bliss…

Reacties zijn gesloten.