Ik moest daarjuist even in bed gaan liggen tot de pijnstillers begonnen werken: epische hoofdpijn en zo, van het genre achter de ogen. Ik ga dan eens moeten naar een kenner ter zake gaan om te vragen of het clusterhoofdpijn mag noemen, denk ik. 

Maar toen viel het me te binnen: misschien was het wel omdat ik veel te veel met mijn ogen gerold heb, deze namiddag bij het dansoptreden van The Dance Factory. Ik ben niet zo heel erg aan het gegeven arty farty in combinatie met veul te veul te veul emootsies, blijkt. 

Maar het was wel mooi gedanst op de muziek van die stagiair van Clement Peerens:

En hey, kijk, de ogen doen geen pijn meer en het hoofd wil weer mee — ik ga eens een boek lezen terwijl ik naar televisie kijk, peins ik.