Gisteren biefstuk gemaakt met pomme pailles (dunne dunne frieten), voor de kinderen en mij (Sandra was aan het uitgaan, pfeh).

Eerste vaststelling: vuur op maximum + degelijke koperen pan = uitstekend biefstuk.

Vaststelling twee, naar aanleiding van die frieten: de mandoline heeft écht haar beste tijd gehad. We hebben al denk ik bijna twintig jaar een Börner: met veel voorsprong het ding waar we in de keuken al het meest plezier aan gehad hebben. Nieuw ziet zo’n ding er tegenwoordig zo uit:

Dat van ons ziet er wat vergeelder uit, en aan één kant een  beetje zwartgeblaakt en gesmolten, en het hoedje is al een tijd kaduk, maar de messen zijn nog altijd relatief scherp, en het doet zijn werk nog min of meer degelijk — en daar ligt het juist: “relatief” scherp is écht wel scherp, maar minder dan vroeger. We moeten harder duwen om bijvoorbeeld aardappelen te snijden, en combineer dat met hier en daar wat gebroken inzetstukken, en het is niet echt zo handig als het vroeger was.

Dilemma: een nieuwe Börner kopen? Of toch eens een professioneler model zoals pakweg dit?

’t Zal kiezen tussen die twee zijn, want van die mid-range mandolines, da’s gewoon prutsen. Dat is niet instelbaar zoals de professionele, en dat werkt niet zo vlot als de Börner.

Gnn.

(Vaststelling drie: ik heb de keuken achtergelaten als een oorlogszone. En ik dacht nochtans dat ik redelijk opgekuist had.)