Donderdagochtend, kwart voor zes: het geluid van een latje aspirine dat verbogen wordt, in de slaapkamer. Krak-krak-krak. Krak-krak-krak.

Getver, de kat zal ergens een doos medikamenten opengewurmd hebben zeker? En ze zal het wel beu raken, zeker?

Krak-krak-krak. Krak-krak-krak. Krak-krak-krak. Krak-krak-krak.

Gnaargh! Stom beest. Uit bed gesukkeld, het geluid komt van in de deuropening, en inderdaad, daar zit ze. In het schemerdonker zie ik ze stil zitten, en dan plots: Krak-krak-krak-krak.

Mhu? Licht aangestoken, en wie schat mijn verbazing: een vleermuis! Op de vloer en bewegingsloos, wat voor vleermuizen geen goed teken is, met een geïnteresseerde kat in de buurt, wat voor geen enkel klein beest een goede zaak is, maar gelukkig wel zonder bloedvlekken of -sporen.

Vleermuizen zijn beesten die best niet met de blote hand vastgenomen worden: dat heeft de neiging om te bijten als het zich aangevallen voelt. Het beestje zag er zo zielig en stil uit, dat ik niet lang gezocht heb naar een potje en een stuk karton, en dat ik het gewoon maar vastgenomen heb, en dat ik Louis gaan wakker maken ben.  (Hij zou het mij kwalijk genomen hebben, denk ik, mocht ik dat niet gedaan hebben.)

Eerst gezocht naar een doos, daar wat droog keukenpapier in gelegd en een klein kommetje met vochtig keukenpapier om eventueel te drinken of zo, het vleerbeest erin gezet (het was helemaal groggy, maar zijn oogjes waren nog open en het bewoog met zijn oren), en dan op het interweb gezocht of er ergens een vleermuisopvangding in de buurt was — neen dus. Wat doet een mens dan? De doos op een donkere warme plaats gezet binnen, dat het wat op zijn positieven kon komen, en dan later op een beschutte plaats op de koer, onder een plank, uit de wind en uit de regen.

Vrijdagochtend zat het beest er nog, te koekeloeren. Het zag er niet goed uit, dacht ik. Vleermuizen die uit hun winterslaap gewekt worden, zou dat goed komen? En had de kat mischien niet ergens onherstelbare schade aangebracht?

Vrijdagavond zat het er nog, maar gelijk wat actiever, ze ging aan het rondscharrelen als ik de plank waar ik de doos onder gezet had, ophefte.

En kijk: zaterdag was het beest weg! De doos stond er nog onaangeroerd, dus het is niet alsof de kat ze opgevreten had. Ik ga ervan uit dat het beestje gaan vliegen is, hoera!