Op het werk loopt Zigi de hond meestal zinloos gelukkig te zijn. In het bureau waar ik zit, is er tapis-plein en een zetel die gemakkelijk zit en schijnt de zon, dus als hij niet rond zichzelf loopt of zijn deken probeert op te eten of zijn been aan het kapotknauwen is, ligt hij te maffen in mijn buurt.

Ik ben niet tegen honden hé, maar toch: thuiskomen en dat dan de kat op mijn schoot komt liggen, dat is duizend keer beter dan zo’n hond, vind ik. Dat is zacht, dat is warm, dat is aaibaar, dat zijn geen knoken als ge het vastpakt, dat zwiept niet met zijn staart.

En ge weet wat ge er aan hebt, aan katten:

Helder.