Er belde iemand, vrijdag. Of ik zondag eventueel een paar foto’s zou kunnen komen nemen op de repetitie van het koor en orkest—een mens kan dan geen neen zeggen, natuurlijk.

Niet dat het tegen de goesting was, want dat gaf me meteen ook een excuus om Louis en Zelie te zien zingen: Anima Perla Musica (het koor en orkest van de school van de kinderen) doet dit jaar Dido and Aeneas. Louis is een cherubijn in het koor, Zelie is een heks met een solo, vriendin Eleonore is Dido zelve, enfin: wijs.

Ik wist niet goed wat de bedoeling was, fotogewijs, dus ik heb maar wat gefotografeerd tot aan de pauze, en dan gepolst bij de dirigent wat en hoe. Blijkt: een beeld van Dido en Aeneas, misschien bij elkaar, misschien in profiel, dat zou wel wat zijn. Voor op een affiche waar nog tekst bij moet.

U vraagt, wij draaien! En neen, ’t is technisch geen goede foto, en zonder belichting in een loft waar ofwel geen ofwel teveel licht is, is het niet zo eenvoudig, maar hey: ik ben er content van.

Machtig wijs, trouwens, die repetitie.

En zo goéd! Ik moest er meer dan eens tranen van bedwingen, zo schoon allemaal.