Volwassenenonderwijs, dat is gelijk ander onderwijs: schoolvakanties. Het was dus twee weken geleden, van kookles.

En het zijn bijna de laatste! Volgende week weer geen les, en dan denk ik nog een les of drie, en ’t zit er op! (Awoert, spijtig, boe, etc.)

Vorige keer zat ik met mijn vingers in de goudbrasem, deze keer waren het sardienen. Met de hand meneer, eerst ontschubben, dan ontingewanden, en dan met de vingers langs de ruggengraat om te ontruggengraten. We waren er niet al te gerust in dat de sardienen het zouden houden — het waren gewoon opengelegde sardienen, daarop een kruidige groene saus, en daarop een tweede opengelegde sardine, dat bebloemd en gegrild.

Geen lijm dus of zo, en toch bleef het proper samen:

Bij de sardienen ook kerstomaten en caviaar van aubergines (yum!), en iets chapati-achtig: bloem, water en olijfolie, kneden, een uur in de frigo, zeer zeer dun uitrollen, wat vochtig maken, wat olie op druppelen, en dan uw halve kruidenkast en een handvol fleur de sel op dumpen, en bakken tot goudbruin.

Die chapati en die aubergines, trouwens: gedroomd voor ergens bij een glas drank ’s avonds op het plankier. Bijzonder lekker.

Dat was het voorgerecht; vóór het voorgerecht was er een Vichyssoise (koude aardappel-preisoep, voor de Vlaemsche lezers), met kruimels (“crumble” voor de snobs) van roggebrood en snippers gerookte makreel en een paar lebbers room erin:

En de hoofdschotel was eend, meer bepaald gecarameliseerde eendenborst met een zelfgemaakte chutney van mango en ajuin en gember en alles, met mango erbij en mangosaus, en rösti.

Ik ben zot van mango, helaas ben ik er ook verdoeme allergisch aan, en heb ik het dus voornamelijk op de eend gehouden. Dedju.